De komst van onze herplaatser, een hoop die zoals het er nu uitziet eindelijk (voor zo lang het mag duren )blijvend is.. een roedel van 3 Black Pearls en weer een hond met veel angst  maar ook erg luidruchtig/beschermend is..

De geboorte van onze kleinzoon en alles wat er rondom die periode er aan vooraf ging…

Nu  kan je zeggen wat hebben deze 2 compleet verschillende onderwerpen voor levenslessen/ ervaringen en wat hebben ze met elkaar te maken?

Deze 2 ervaringen hebben in het afgelopen jaar de nodige commotie in mijn emotionele leven gebracht. Of beter gezegd, ze draaiden mijn hele Pad in een draaikolk met zwiepers en terug halers..Brachten mij dieper in lagen die ik dacht verwerkt te hebben, maar steeds opnieuw zakte ik dieper weg..Totdat voor mijn gevoel ik het middelpunt van de aarde bereikte en ik bovenop het kernkristal van Moeder Aarde zat.. Geen kant uit bewegend, alleen maar blijven zitten en in mijzelf keren..

Overgave aan alles wat er gebeurde, zonder de mogelijkheid van invloed kunnen hebben, Loslaten van alle verwachtingen.. Oude stukken vanuit mijn vorige relatie die zich afspeelde in mijn innerlijk.. De maand  van de komst van Max was ook bijna het zelfde moment dat mijn dochter vertelde dat ze zwanger was.

Max bracht onrust, onzekerheid, zocht bevestiging, was aftastend en continue alert, zocht hulp voor zijn pijn letterlijk en figuurlijk.. De zwangerschap bracht blijheid voor de jonge aanstaande ouders, vroeg aan mij wie ik nu eigenlijk was in de relatie met mijn kinderen, bracht onrust en twijfel naar boven.. Filmpjes speelden zich af in mijn dromen, steeds opnieuw herhalend, steeds weer schuldgevoel naar boven brengend. Het waren bewogen maanden wat steeds opnieuw versterkt werd door het steeds opnieuw naar binnen kerend.

De praktijk van Spiegelstenen kwam tot rust, wat wilde ik eigenlijk er mee vroeg ik mij af.. Via mailcontact ging het werken beter, kon ik nog wel blijven coachen. En soms kroop ik heerlijk zelf onder de stenen voor een kort moment van contact..

De kristallen schedels trokken zich terug op de achtergrond, ook al zou je dat niet zeggen uit de ervaringen die ik had met sommigen van hen.. Maar dat had weinig met mij als persoon te maken.. Er was een grote tweedeling in het Wezen wat ik ben en waaruit ik functioneer maar ook de mens die ik ben en waar ik nu mee te maken had..

Het werd samen gebracht door Max en door de zwangerschap.

Steeds opnieuw als ik weer wilde uitreiken en vond dat het klaar was bleek dat niet zo te zijn.. Het was een weg om alleen te lopen, om niet te kunnen delen. De stenen begrepen dat, mijn systeem begreep dat maar oh wat heb ik mij alleen gevoeld.. Je kan zoveel mensen om je heen hebben maar je toch alleen voelen was ineens heel direct van mij op toepassing..Tot aan de maand december waar heel veel ineens gebeurde, net of alles tot uitbarsting kwam en vanuit de kern van Moeder Aarde zag ik het rondom mij heen gebeuren.. Ik had er geen invloed op, kon alleen maar toekijken. Natuurlijk was ik fysiek in staat om gewoon te leven en heb ik mijn dochter zeker de laatste weken/dagen kunnen ondersteunen voor zover je als buitenstaander kan ondersteunen.. Overnemen ging niet, hoe graag je dat als moeder zijnde had willen doen..

En na de geboorte van dit nieuwe wezen begreep ik  het ‘Waarom’,  het zo moest gaan zoals het gegaan is. De begroeting van zijn Zielszijn was zo speciaal dat er voor mij puzzelstukjes op zijn plaats vielen en ik wens hem van harte toe dat hij zijn Licht verder zal kunnen dragen..

En waar blijft Max in deze?

Max en ik hadden deze afgelopen maanden samen een les in Vertrouwen te leren..Hij moest Vertrouwen krijgen in zichzelf en in ons en ik moest vertrouwen hebben dat hoe donker en diep het om mij heen kan zijn , ik los mag laten dat ik zonodig wat ‘moet’ doen..
Dit is niet gaan met Flow, of werken met intenties of wat dan ook.. Maar vertrouwen hebben dat wanneer je niet kan zijn op het moment zelve, overgeven in vertrouwen de enige manier is om los te kunnen laten..

Het was een mooie ervaring maar eentje die ik niet iedere keer hoef te doen  😀

Nu is het 2014  en met de nieuwe maan op 1 januari kwam ook de bezem door 2013 voor mij.. En zit ik nog steeds op het kernkristal van Moeder Aarde in de wetenschap dat het goed is.. Het is transparant om mij heen in het vertrouwen dat nu opnieuw ontvangen mag worden wat de bedoeling is vanuit het Hoger Zelf..

En wat de bedoeling is van alle kristallen schedels? Geen flauw idee en eigenlijk wil ik het ook niet meer weten.. Het komt en gaat zoals het mag zijn.. En die transmissies waarvan ik voel dat ze steeds sterker doorkomen en niet neergeschreven kan krijgen of uit te spreken. Spreken in openbaar maakt mij kwetsbaar……en roept de vraag op wie erop zit te wachten… Er zijn al zoveel mensen die dit doen, ieder vanuit zijn eigen beleving. Ben ik in staat om die energievelden over te dragen die zich zo sterk manifesteren vanuit mijzelf? Mijn verhaal voelt anders dan al die verhalen. Het gaat er niet zozeer om wat we kunnen doen doch wie we kunnen laten zien aan ons zelf en daardoor ook aan anderen.

Als er behoefte aan is vanuit buiten dan zal er reactie komen en anders komt er vast een manier waarop gedeeld mag worden..