Een heerlijk plek om te vertoeven en gewoon jezelf te kunnen zijn ook op dagen dat het regent zoals op deze foto.

Deze Chapel ligt aan de straatkant, bereikbaar via een smal steegje aan de zijkant. Een oase van rust ondanks de langsrijdende auto’s aan de voorkant. Een aangezien het een doorgaande weg is ook erg druk.

Toen wij in Glastonbury waren met Beltane werd ik steeds terug naar deze Chapel getrokken. Vorig jaar had ik er een mooie initiatie mogen ontvangen wat later bekrachtigd werd in de Lady’s Chapel in de Abbey maar dit jaar voelde ik dat er iets moois ontstond.

Tijdens mijn bezoek op Beltaneviering zelf ontving ik inderdaad tijdens een meditatie een bijzondere initiatie die diepgaand een proces in werking zette. Waarschijnlijk zou ook dit bekrachtigd worden tijdens het bezoek aan de Abbey die zondag zou plaatsvinden. Echter bij de Abbey bleek dat de Lady’s Chapel in restauratie is en hoewel ik mijn 6e chakra voelde trekken kon ik niet naar beneden.

Maar even teruggaande naar de dag van Beltane(1mei) besloot ik ook om met gesloten ogen het vingerlabyrinth te volgen wat bij de ingang naar de binnentuin staat.

 

Tijdens het volgen van dit patroon met mijn ogen dicht voelde ik dat er een prachtig Wezen ontstond dat ik niet ervaren zou hebben als ik mijn ogen gewoon had gebruikt. Door ook mijn vinger gewoon te laten gaan in de energie volgden deze de lijnen als vanzelf.

Daarna een prachtige meditatie in de Chapel zelf met de eerdere initiatie. Echter er gebeurde meer in mij wat ik op dat moment niet durfde toe te laten. Tenslotte was ik niet de enige in de Chapel, er was een dame die op deze dag ‘waakte’ over de Chapel. Na de meditatie dankte ik haar en brandde een waxine lichtje en ging even buiten op het deels droge bankje zitten. De zon was even gaan schijnen en dit bankje stond in de zon

 

Met veel overdenkingen liep ik richting……. weet niet meer maar wist wel dat mijn bezoek nog niet af was. Wat was er gebeurd?

Zoals met veel dingen in die week, liet ik het gewoon gaan in Vertrouwen dat het zich wel zou openbaren. En genoot ik verder van alle leuke dingen en de mensen om mij heen..

Toen brak die bewuste maandagmorgen aan, de dag van ons vertrek. Wilde eigenlijk nog naar de Chalice Wells maar moest ook nog de andere kant op om bij de bakker een heerlijke abrikozenmuffin en broodje te halen voor de lunch. En  tijdens die wandeling voelde ik dat ik terug moest gaan naar de Magdalena Chapel.

 

( deze foto is van vorig jaar, nu stonden er voorjaarsbloeiers in)

Er was helemaal niemand op dat moment en ik zette mijn tasjes op de stoel en ging zitten. Liet de omgeving terug op mij inwerken en daar was het gevoel weer.. Nu zelfs heel sterk en niet te weerstaan.

En hoewel mijn hart in mijn keel klopte, mijn verstand overuren maakten door te zeggen” dat kan je toch niet doen!!”, ging ik voor het altaar staan op het blauwe kleed( wat hier op de foto niet zichtbaar is).

Spreidde mijn armen en liet komen wat er komen mocht.. en wat er ontstond was een prachtige samenwerking vanuit de kosmos, de omgeving en mijn eigen stem. Sounden in de Chapel, in het begin aarzelend, hopend dat niemand zou komen en gaandeweg ging ik op in de energie en klonk het harmonieus door de Chapel heen. Het duurde misschien 5 minuten, bewust van mijn omgeving en toch één met alles. Het autogeraas en stemmen op de achtergrond ( voorkant) en de vogels uit de binnentuin.

Om mij heen kijkend of niemand mij had gehoord ging ik weer rustig zitten maar weer kwam die drang om te gaan staan op dezelfde plek en kwam ook een ander gevoel naar boven.. Opnieuw Sounden maar dan opnemen. Dat was even slikken maar ik pakte mijn telefoon, zette de dictafoon aan en plaatste deze op de armsteun voor mij en liet mij weer gaan. Soms had ik echt even ademnood, want ja mijn longblaasjes zijn niet echt niet meer wat ze geweest zijn en trilde mijn stem wat.

En inderdaad na ongeveer 4/5 minuten was het klaar.. je voelde het gewoon en dat gebeurde ook de 2e keer met opnemen. Alleen was nu mijn stem heel laag alsof er diep in de aarde verbinding gemaakt werd.

En op het moment van het Sounden zelf, het durven toelaten wat er gebeurde gaf een verruiming en bracht de laatste stukjes samen.

Nadat de laatste klanken verdwenen waren en ik rustig mijn spullen pakte om weer naar buiten te gaan stond er een man buiten, hoe lang hij er gestaan heeft weet ik niet. Hij dankte mij en ik ga er gewoon van uit dat het kwam omdat ik de chapel verliet.

En het bijzondere is dat ik het zonder problemen aan een paar van de reisgenoten liet horen en nu ik hier weer terug ben het wel heel erg eng vind.

Op beide opnames staat het achtergrond verkeer inclusief een langsrazende brommer, het voelt niet echt als een storende factor en toch zou ik het heel graag  willen verwijderen of nog verder naar achteren willen plaatsen.

Ja, ik ben weer terug in Nederland. dus zal ik het doen of zal ik het niet doen.. en dan nog de vraag: “Waar laat je audiofragmenten op zodat je kan delen?”

Totdat ik er aan uit ben doe ik het gewoon op deze manier.. Gewoon zoals het daar is opgenomen. Het hoort allemaal bij elkaar.. Als ik eraan ga ‘knutselen’ dan haal ik iets weg wat daar toch deel van uit maakt..

Sounden deel 1 en sounden 2

Marianne’s Spiegeling