Vanmorgen liep ik samen met de honden in het bos.. Nu is dat niet zo bijzonder want dat is een dagelijkse routine voor mij.. De ochtenduren zijn voor hen zodat ik in de middag voor praktijk Spiegelstenen aan het werk kan.
Deze ochtendwandelingen maken ook mijn hoofd leeg of soms voer ik gesprekken met mijzelf en ontstaan er woorden die bijvoorbeeld in een blog neergeschreven kunnen worden..
Zoals ook vanmorgen gebeurde.. het was stil op de wandellokatie die ik voor vanmorgen had uitgekozen. Stil als zijnde weinig wandelaars al dan niet met honden.

Maar wel de roep van 3 rondvliegende reigers, een prachtige havik die zich liet zien en ‘gestoord’ opvloog toen ik hem/haar wilde fotograferen, het ruisen van de naaldbomen.Het gesnater van de eenden, gekwetter van de vogels en soms een enkele trein. Dus geluiden genoeg om naar te luisteren, terwijl de honden zich vermaakten kwam er ruimte in mijn lichaam en hoofd, ruimte om mijn gedachten te laten gaan..

Luisteren…luisteren we wel echt? Dat was de eerste vraag die boven kwam. ‘Kunnen we ook Stil zijn?’: volgde er gelijk achteraan..
Deze laatste zin bracht mij terug naar de Healer/Reader/Coaching opleiding die ik een paar jaar geleden volgde.. Tijdens 1 van die weekend workshops kregen wij een opdracht mee voor dat weekend. We mochten niet met elkaar ( workshopsdeelnemers en leiding) spreken vanaf het moment dat de zaterdagworkshop afgelopen was tot zondagochtend dat we weer elkaar weer zouden ontmoeten in de workshopruimte voor dag 2.
Niet spreken met elkaar en ervaren in ons zelf wat dat oproept: dat was het huiswerk dat wij voor die periode meekregen. Wij waren geloof ik met 20 deelnemers, kan ook iets meer zijn.. Allemaal deden wij overnachten op het centrum, en waar we ook onze maaltijden moesten bereiden. Gelukkig waren de takenlijsten al verdeeld dus dat was een ‘probleem’ minder. 😀

Er ontstond een stilte, in het begin is het nog spannend, wat ongemakkelijk en let je goed op maar naarmate de avond vorderde merkten we de rust die er ontstond.. We hoefden niet met elkaar te praten, ieder had zijn/haar eigen gedachten en bezigheden.
Je keerde meer in jezelf, je hoefde geen social talk te doen.. we luisterden naar muziek, de een tekende, anderen lazen een boek en sommigen waren gekeerd in zichzelf..Trokken zich terug in de slaapkamer of maakten een wandeling buiten in de krachttuinen..

Voor mijzelf was het een gevoel van thuiskomen.. ik sloot mijn ogen en maakte een reis naar binnen.. wat was de bedoeling hiervan? Stapsgewijs voelde ik in wat het voor mij deed.. En vooral omdat het in gezelschap van anderen was, maakte het voor mijzelf nog specialer..

Ga maar eens bij jezelf na.. als je alleen bent of misschien met nog iemand dan is het niet zo moeilijk om stil te zijn, om niet te hoeven praten of gezellig te doen.. Maar als je met een groep mensen bent, die een gemeenschappelijke factor delen is er altijd wel iets om over te praten. Ook al heb je niet altijd behoefte, je word toch in het gesprek betrokken of je nu altijd wil of niet.
Luister je dan ook naar wat er gezegd wordt? Luister je dan ook echt naar de ander met aandacht en belangstelling of ben je in je hoofd al je antwoord aan het bedenken.. je tips, misschien ervaring of advies al helemaal klaar.. Of heb je wel gehoord wat je gesprekspartner je vertelde?
Soms is het antwoord ja en even vaak kan het antwoord ook nee zijn.
Dat er antwoord gegeven wordt terwijl je het verhaal of de vraag niet eens echt gehoord hebt..

Misschien gebeurt dat nu op dit moment ook, terwijl je deze tekst aan het lezen bent!

De volgende dag toen wij weer terugkwamen in de workshopruimte en weer mochten spreken merkte ik op dat er weinig behoefte was tot gesprek. Bij mij en ook bij anderen. Sterker nog, wat mij betreft had het nog wel langer mogen zijn maar ja het was een oefening. ( ik heb dat later ingehaald door 10 dagen stilteretreat te doen op het centrum)

Dit allemaal kwam weer terug naar boven tijdens de wandeling van vanmorgen. Soms oefen ik tijdens het wandelen ook een lezing die ik misschien wel zou willen houden over dit thema.. En het bijzondere is dan dat tijdens het hardop praten er steeds meer inzichten naar boven komen. Stukjes die op zijn plaats vallen maar ook raakvlakken met je zelf..

Luister je wel eens naar jezelf?

En als je naar jezelf luistert, wat hoor je dan?
Neem nu eens een paar minuten de tijd om te luisteren naar je zelf, je gedachten die sterk op de voorgrond zijn zwakken af en verdwijnen naar achteren.. Doe desnoods de ogen dicht zodat je niet afgeleid wordt door alles wat je om je heen ziet.
Zet je oren eens naar binnen gericht.. voel je lichaam eens. Wat zegt het tegen jou..
Langzaam verdwijnt het geluid op de achtergrond en luister je naar het ruisen van je bloed, het kloppen van je hart, je voelt en hoort je ademhaling en zachtjes maak je contact met je eigen lichaam..
Het maakt eigenlijk niet zoveel uit of je wel of niet iets ervaart zolang er maar rust blijft en niet je hoofd je meesleept.

Stel jezelf rustig een vraag, niet gelijk een levensvraag of zo maar een kleine vraag en blijf rustig naar binnengekeerd zitten. Misschien hoor je je intuïtie spreken, misschien voel je een glimlach om je mond ontstaan of ervaar je ineens een gevoel van ……….. vul het zelf maar in.

Dat is het begin van luisteren naar jezelf, het begin van een gesprek te voeren met jezelf.. met wie jij bent. Niet alleen persoonlijk maar ook spiritueel. Vraag en antwoord, hoor en wederhoor, kennis en Weten, vertrouwen en Kracht..

Dit gaat niet van de een op ander moment en zeker zullen er momenten zijn waarop je het helemaal vergeet en je hoofd je meesleept in allerlei situaties.
Maar begin er mee, iedere dag een paar minuutjes.. Begin met een buikademhaling.. Op de inademing je buik een ballonnetje blazen en op de uit ademen leeg laten lopen.. In je eigen tempo.. dan merk je al dat er rust gaat ontstaan in je lichaam.
Je zakt beter en dieper in je aardse lichaam en bij iedere in- en uitademing merk je, dat er steeds meer zwaarte/ontspanning gaat ontstaan..
Misschien ga je wel ongegeneerd gapen, dat is helemaal prima want ook dat helpt om te ontspannen, om rustiger te worden

En dan ineens kan je, jezelf herkennen in een gesprek.. Rustig bij jezelf blijvend, in de buikademhaling stel je innerlijk een vraag en voel je het antwoord komen..
En dan komt de kunst van het luisteren, van het daadwerkelijk luisteren..
Het antwoord opnemen in jezelf, laten resoneren. Klopt het voor mij? ( tenslotte zijn er ook genoeg anderen die maar al te graag de gewenste antwoorden willen geven)

Echter door dicht bij jezelf te blijven, te voelen en vooral te luisteren, ervaar je de focus waarop je je mag richten als je dat voelt..

De kunst van het Luisteren is luisteren in Stilte,
horen wat er echt gehoord mag worden.
De kunst van het Luisteren is,
de Kracht van het Zijn..

©Marianne’s Spiegel

deze teksten zijn persoonlijk en hebben dus ook mijn copyright..
delen mag met bronvermelding