Zo kan ik deze reis, dit verhaal wel typeren..

De afgelopen weken zijn voor velen een energetische katalysator geweest en voor velen nog..Zoveel energievelden die op ons afkwamen, zoveel mooie gebeurtenissen waarvan niet altijd zichtbaar maar zeker voelbaar.
En nu zitten we al een poosje in de Lente.. De Equinox was krachtig en puur…en in deze afgelopen weken ontmoette ik mijzelf..
Wat begon met de aanschaf van 2 prachtige en bijzondere steensoorten.. een lemurische laserkwarts en een bijzonder mooi stukje Azeztuliet..Buiten de andere mooie dingen die een mooi plekje hebben gekregen bij anderen en in de Kristallen Tuin..

het Pad wat ik loop/volg heeft vele zijwegen.. Zijwegen om soms aan voorbij te gaan en soms het gevoel te hebben om in te slaan en de weg te verkennen.. Want leren doe je niet door alleen op de gebaande paden te blijven.. maar ook om je eigen weg te maken, een ontdekkingsreiziger te zijn..
Echter veel paden blijven onontdekt, soms omdat het niet hoeft of soms omdat de angst de nieuwsgierigheid de baas is..
Of het ‘niet weten’ niet op kan tegen het ‘niet willen weten’

Maar ineens komt ook bij mij de vraag naar boven, klopt het pad nog? Is de toekomst die ik voor ogen heb ook wel de toekomst die mijn Hoger Zelf en ik ooit hebben afgesproken? Tenslotte loop ik hier om mijn Goddelijk Doel, mijn missie waarmee ik in dit leven sprong neer te zetten..
Nu heb je natuurlijk daarin je Denken en je Intuïtie( je voelend denken) maar ook die waren niet in overeenstemming met elkaar..

En dan ineens komen er nieuwe kristallen schedels op je pad, en een nieuwe ontwikkeling die helaas even uitgesteld is en dus ook o.a. deze 2 kristallen..
Mijn lichaam reageerde sterk op deze energie wat resulteerde in anderhalve week nekkramp, kundalini – energievuren via de ruggengraat.. Onrustige dromen en overdag in een staat van permanente vibratie rond te lopen..

Maar geen antwoord, alleen nog meer vragen.. Onrust, oude processen en daaruit vloeiende inzichten werden als een waterval over mij uitgestort.. Terwijl ik normaliter tegen mijzelf gezegd zou hebben leg de stenen weg, begon er juist een nieuwgierigheid op te borrelen.. Waar gaat deze weg heen?
Terug kon ik al niet meer, hooguit stilstaan maar zelfs daarin voelde ik heel zachtjes vooruitgestuurd worden.. Je zou bijna kunnen spreken van een hand in de rug, die zachtjes druk uitoefende om vooral door te gaan.. Niet om te keren, zelfs niet omkijken..
Nu kan dit voor hen die dit niet zo kennen, wat beangstigend overkomen.. Het gevoel van de controle los laten, niets vasthouden maar je te laten leiden.

Deze weg leidt mij naar Egypte.. het land waar ik dacht weinig tot geen binding mee te hebben.. Energetisch had ik dit land al vaak bezocht maar het riep niet de euforie op die anderen wel met dit land hebben. Toch kwam het terug.. Hathor, Isis Osiris, maar ook kristallen die resoneren op Egyptische energie en de beklemming kwam terug.. Waarom vroeg ik mij af? Dromen over slangen kwamen terug. In de tempels van Isis waren slangen aanwezig.. Tijdens een ziekbed waarbij ik niet aanspreekbaar was voor de buitenwereld, heb ik mijzelf zien lopen met 2 grote slangen aan mijn zijde.. En dan te bedenken dat ik absoluut niet zoveel van slangen moet hebben.. Heb me verdiept in hun achtergrond en de angst is hanteerbaar maar terraria en ook in dierentuinen moeten ze stil blijven liggen en vooral zo blijven..
En nu kwamen ze terug op mijn weg..
‘letterlijk’ op de weg die ik aan het onderzoeken was.. samen met oude patronen vanuit familie en vrienden..
Deze reis was erg confronterend voor en met mijzelf.. De drang om nu vast te blijven houden aan het vertrouwde, het bekende was sterk aanwezig.
Maar diep van binnen voelde ik ook, dat als ik nu niet los zou laten het een hele tijd zou duren voordat ik opnieuw een vuurproef zou krijgen..

Raad kon ik niet vragen, adviezen zouden niet helpen want alles werd gegeven wel vanuit een goed hart maar niet uit mijn eigen hart..
Inzicht nummer zoveel kwam terug op mijn weg… waarom wel de juiste adviezen voor de ander en niet voor mij zelf.. en daar kwam de Spiegel terug op mijn weg..
Loslaten wat niet meer dient..
Maar ” hoe laat je los, wat laat je los en wil je los laten” 3 vragen en 1 antwoord.. (Zelf)Vertrouwen.. niet vanuit hoogmoed en ‘kijk mij dit eens doen’ maar door er geen voeding aan te geven en vandaar uit ‘weten’
Niet spiegelen aan iemand anders want die weg is voor die persoon, soms loop je parallel, soms samen en soms ver uit elkaar.. En vertrouwen dat jij voldoende capaciteiten hebt om jouw eigen missie te lopen vanuit Vertrouwen.
Ook als het lijkt dat alles om je heen instort, dat de verbinding met ‘buiten’ verloren lijkt te zijn.. Het gevoel dat mensen die je graag mag, je weg lijken te verlaten.. Het laatste is niet zo maar ook zij lopen hun eigen wegen die soms een zijweg of een bocht zijn..
In deze paar weken voorafgaande aan een energetische sterke zonsverduistering kwam ook nog een ander veld het energie systeem binnen.. Het prachtige noorderlicht, niet voor iedereen zichtbaar maar wel voelbaar( misschien niet letterlijk maar je systeem weet) De uitlijning vanuit de kosmos werd in gang gezet. en klap, klap, klap daar sloten weer deuren en luikjes vanuit energievelden die gedaan waren..

Mooie teksten werden door anderen geschreven, een steekje van jaloezie kwam naar boven en bracht mij terug naar de beginperiode van mijn spirituele herinneringen.. Ervaringen van anderen, die zo mooi waren maar ik niet voelde..Niet zag en dus dat ook wilde.
Nu waren het geen beelden, geen gevoelens maar woorden.. ’n Aparte ervaring.. en opnieuw voelde ik mijn keel in een beklemming zitten..
Uitspreken, orakelen.. mijn gevoel weergeven maar vooral ook de waarheid waarin ik ten diepste geloof, gewoon omdat ik niet anders kan.. dat alles kwam terug naar boven..
Anders schrijven, vertellen om het anderen naar de zin te maken? Nee dat gaat niet, het is wie ik ben en juist veranderen zou mijzelf op nieuw verloochenen.

Mijzelf niet waard achten om mijn stem te laten horen en ik weet zeker dat dit ook voor velen anderen geldt.. misschien ook wel voor jou Lezer..
Maar hoe zou mijn/jouw stem dan kunnen klinken?
Door je eigen waarheid uit te spreken, door zelf te onderzoeken en de toetsen…. klopt dit met hoe ik dit voel? Resoneert net of ga ik mee omdat anderen die ik goed ken hierop reageren..

Toetsen aan jouw resonantie is vaak het moeilijkste wat er is.. Wat het vraagt om je af te stemmen op jezelf, diep af te stemmen en dan te luisteren.. En tijdens die afstemming komt alles naar boven om je maar van de afstemming af te leiden.. Je zou kunnen spreken van weerstand, van onrust..
Want het is mijn ervaring dat als je je stem, jouw eigen stem laat horen dat er wel eens een afwijkende stem kan klinken.. Dat je dan ineens niet zo aardig meer gevonden wordt, of als wereldvreemd of misschien wel gek gevonden wordt.. Dat men je gaat ontwijken, of stilzwijgend negeren.

En soms Lezer, kan dit pijn doen bij hen die dit ervaren.. Vooral omdat jij/men het niet verwacht van bepaalde mensen in de eigen omgeving en komt het gevoel van ‘onmacht’ sterk naar boven.. Wat roept het dan in je op? Wat gebeurt er als je die pijn laat zijn..?
In mijn geval was het ook de resonantie op het niet willen readen, op het afgerekend worden door derden als het antwoord niet dat was wat gehoord wilde worden..
En werd opnieuw de link gelegd met Egypte.. (wat ik nog niet helemaal duidelijk heb en het hier dus ook nog even bij wil laten..)

Maar ook het neerschrijven van teksten… van binnenuit/oorsprong kom ik uit een volk waar wij geen geschreven woord gebruiken maar beelden en verhalen om wijsheid, kennis, ervaringen over te brengen..en ook klanken maken deel uit van deze communicatie ( zie daar weer een verwijzing naar de Hathors en de beklemming op de keel van mij)
Echter tijdens een van mijn levens hier op deze aarde heeft mijn essentie in dat leven daar een zware prijs voor betaald zou je kunnen zeggen.. Wat nu nog invloed heeft op de manier waarop ik als Marianne communiceer..( als ik een ‘reading’ zou doen of vanuit mijn gevoel een ‘analyse’ neerschrijf voor iemand), niet goed durven uitspreken. vertrouwen erin hebben.

Zwijgend observeren en luisteren, soms iets aangeven, soms laten gaan… maar ook Spreken kan juist goud brengen op het juiste moment..

Lezer, dat wat u leest is een ervaring uit eigen persoon.. Het hoeft niet voor ieder zo te gaan, niet ieder pad heeft dezelfde uitdagingen..en dat is maar goed ook..
Wat ik mee wil geven, is dat iedereen op het juiste tijd, op de juiste plek in zijn of haar ontwikkeling staat.. ook al lijkt het niet altijd zo..
In ons pakketje wat we meenemen tijdens de sprong voor dit leven, zitten vele ervaringen die gevoeld wilden worden en vooral de ervaring om te zijn wie je bent.. Niet omdat je ‘gedwongen’ wordt maar vanuit je eigen bewustzijn, je eigen keuze die je maakte.. En dat maakt juist de ontdekkingsreis de moeite waard, omdat we allemaal bewust zijn van het eindpunt dat wel allemaal zo goed kennen..
Het is niet het einddoel dat telt maar juist de reis er naar toe..