De afgelopen maanden vanaf dat ik eind september 2015 in Glastonbury was geweest, waren een aaneenschakeling van ontwikkelingen en gebeurtenissen die diepe sporen hebben achtergelaten. Mensen die ik graag zag, verdwenen uit mijn leven. Anderen kwamen in mijn leven. Contacten die heel zachtjes of soms met een knal oplosten in lucht. ’n mooie reis die uitgesteld werd.
Keuzes/ besluiten die genomen moesten worden. Niet omdat ik het wilde maar omdat het moest.
2 dieren die het aardse leven vaarwel moesten zeggen waarvan zeker Max nog meerdere malen per dag in mijn hoofd/leven aanwezig is. De lessen die ik van hem leerde ( zie blog Loslaten in Liefde)
Verwachtingen van derden die op mij geprojecteerd werden.
Een verkoudheid die maar niet wil genezen en bijna chronisch genoemd mag worden..Wisselend tussen hoofd en luchtwegen..Al vanaf half november 2015.

Een periode die mij deed overdenken wat eigenlijk nog de meerwaarde is van de praktijk Spiegelstenen/ Kristallen Tuin. Het werken met de kristallen/mineralen in welke vorm dan ook. Het aanbieden van healings en leggingen, de fysieke ontmoetingen met en vanuit je Hoger Zelve door Soulbodyfusion en o.a. Holistic Pulsing.. Het was het afgelopen kwartaal stil geweest in de praktijk besefte ik toen de btw opgave gedaan moest worden 😉

Een reis naar mijzelf vanuit mijzelf, spiralend vanaf een stevige, ommuurde kring naar binnen en dan weer naar buiten totdat ik weer in contact kwam met die rand.
Moedeloos zijn op die momenten, die steeds vaker terugkwamen. Initiatieven kwamen op en verdwenen ook weer heel snel omdat het niet opgepakt werd. Nee ik kon mijzelf nu niet gezellig noemen, natuurlijk lukte het wel om even toneel te spelen maar ik was heel blij wanneer ik weer alleen was en de deur dicht kon trekken..
Ik kon de vinger niet op de zere plek leggen, begreep niet wat toch zo duidelijk voor mijn ogen te zien en te ervaren was…

Heel rustig kwamen er veranderingen in de praktijkkamer, oude spullen werden opgeruimd, nieuwe dingen werden ingebracht. Kwam er ruimte in chaos, de chaos bleef maar ik kon al iets verder kijken. 2016 dient zich aan.. nieuwe plannen, nieuwe energie ideetjes borrelden voorzichtig en daar was weer opnieuw de zware verkoudheid.. ’n paar dagen hield deze zich gedeisd en sloeg weer met hernieuwde kracht toe.. Weer pas op de plaats, niets verder kijken. Dichtbij blijven en de energie sparen voor de wandelingen en het huishouden.. en zelfs dat laatste was soms teveel..
En zo ploegde ik door in een veld wat niet van mij was en toch ook weer wel..

Tot deze zaterdagmiddag 30 januari 2016.
Even gauw naar het centrum van Hilversum, even iets kopen voor Lief en nog wat ophalen voor de honden voordat wij naar een verjaardag zouden gaan..
Drukte en onrust, drukte in het centrum en onrust in mijzelf..
Wat gekocht moest worden, was snel gedaan en ergens wilde ik nog niet naar huis.. Dwaalde wat door V&D op zoek naar…..
Had eigenlijk niets nodig, zag wat leuke dingetjes voor kleinzoon Bram maar daar bleef het bij.. Zien meer niet…

Terwijl we weer terugliepen richting de auto kwamen we langs La Place bij V&D..
“Wil je een glas muntthee?” vroeg je aan mij. Even stond ik te twijfelen, we moesten ook nog een pakje ophalen en naar de verjaardag toe..
“Ja en doe ook maar iets erbij”.. “Heb wel even behoefte aan wat lekkers”, maakte ik een einde aan de twijfel

En met een snack, een glas verse muntthee en een kop koffie gingen we aan een van de lange tafels zitten en ontstond er een gesprek wat we eigenlijk al lang niet meer samen gevoerd hadden. Het ging over mij en wat de aanleiding geweest is weet ik niet eens meer. Maar wel wat het gesprek in mij aanraakte en vooral losmaakte in de woordenstroom..
Mijn Lief zei niets en hoorde mij aan..
In dat gesprek vertelde ik over mijn dromen, mijn hoop en intenties. Plannen die ik koesterde en vooral wat ik eigenlijk het allerliefste wilde gaan doen. Stoppen met datgene waarvan ik voelde dat het toch nooit dat zou worden waarvan ik dacht dat het zich zou ontwikkelen.. Stoppen met het trekken en het geven van energie aan een formule die niet bij mij gaat passen.
Het laten gaan van verwachtingen maar ook het aantrekken van nieuwe intenties, nieuwe vormen.
Toch die ontmoetingen te laten gebeuren en ontstaan bij anderen.. door ze zichzelf te laten vormgeven en ontmoeten..

Door de verhalen niet letterlijk vast te zetten op een papier met een vormgegeven illustratie maar door de kracht van mijn Stem te gebruiken. Om dat te doen waar ik goed in ben.. Vertellen, overbrengen van energie in woorden maar vooral door het aanraken van de verbeeldingskracht van de luisteraar..Geen vormgeving maar het creëren door het ontstaan tijdens het vertellen. Jouw verbeeldingskracht, niet de mijne want die behoort bij mij.. Door uit te nodigen om woorden te geven aan wat je ziet of hoort als ik je een mineraal in de handen geef.. Wat doet die steen voor jou? Of wat raakt een verhaal in jou aan?

Tijdens deze pauze voelde ik stroming en speelsheid, voelde ik de kracht vanuit mijn Stem rijzen, zag de quartz dolfijnen zwemmen en Pluizemuis bladeren in zijn Levende Boek.
En voelde/ begreep dat ik hem nooit vast kan zetten op papier, dat als je zijn verhaal wil horen mag komen luisteren al dan niet met je ogen dicht.. Door te voelen en te zien door zijn ogen in welke vorm dan ook, JIJ ontmoet.. Praktijk Spiegelstenen, Ontmoeting vanuit jezelf zal in zijn huidige vorm gaan verdwijnen in de komende maanden

Wat blijft kan een Kristallen (Spiegel) Tuin zijn waar je energetisch en fysiek aanwezig kan zijn als je jezelf die Ontmoeting gunt

Zoals een spreuk van Loesje luidt: Ga je mee verdwalen, ik weet de weg: omgezet kan worden in ‘Ga je mee op reis, de weg ontstaat terwijl we luisteren’

Een liefdevolle groet vanuit mijn hart naar de jouwe..
Kristallen Tuin©Marianne van Boetzelaer