Het zal even geleden zijn geweest toen ik ‘ontwaakte’ in een wat voor mij leek een ‘droom’ maar niet was.. Ik bevond mij op een plek in de kosmos die ik voor nu maar even ‘Oer Thuis’ zal noemen. De plek vanwaar mijn essentie, mijn ziel de allereerste Sprong maakte om te kunnen ervaren.. Vanaf die allereerste Sprong zijn meerdere plaatsen, planeten, sterrenstelsels, universa, ontmoetingen deel geworden van deze Essentie..
Waar afspraken, uitwisselingen, ontmoetingen afgesproken werden voor volgende Sprongen, voor nieuwe ervaringen, voor hulp..

Overal waar de Essentie vanuit mijn huidige leven aanwezig was, liet ze een vonkje achter.. een gouden vonkje.. Ook hier op deze Aarde, is een vonkje geplant en dan ben ik zelfs nog aanwezig..
Waarom kwam ik dan weer terug bij ‘Daar waar alles is en ook niet is?’

En toen moest ik het even laten voor wat het was, dit schrijven en wandelde op mijn gemakje tussen de winterse buien door met onze honden..
Wat was de bedoeling van dit schrijven? En gaande weg ging ik weer terug in de tijd.. Een paar jaar geleden, die bijzondere ontmoeting?

Diep in de donkere nacht, toen ik ontwaakte door zacht licht en naast mijn hoofdkussen, een prachtige energie- levensvorm zag.. oranje gouden spiralen vanuit een groene bedding wervelden omhoog.. 3 in totaal..Toen ik de vorm net zag was ze `zeker 30 cm hoog en gaandeweg werd ze kleiner en kleiner totdat ze oploste en zacht nog nagloeide in de donkerte van de nacht..
Zo Mooi, zo Bijzonder en ook zo Vertrouwd en Eigen..
Dat moment heeft mij nooit losgelaten.. Ik heb het tot op heden ook niet meer teruggezien..

Maar regelmatig zoals ook vanmiddag popt het weer terug in mijn herinnering.. En Begrijp ik nu, wat ik toen niet kon bevatten.
Een energiewezen, een ontmoeting met Mijzelf?

Hoe ongelooflijk dit ook zal lijken, toch was het inderdaad een ontmoeting met mijzelf.. De Spirit, de energievorm, deze Ziel was en ben ik.. Ik in dit leven als Marianne maar als Spirit in oneindigheid..
En ik niet alleen maar velen met wie ik in aanraking ben gekomen zijn deel hier van.. Deze Spirit, deze fantastische Bron die de basis is van vele Gouden Vonken..

Niets menselijks, niets buitenaards, maar Puur het zijn.. Niets meer en niets minder..
Deze ontmoeting heb ik toentertijd opgeschreven in mijn dagboek.. Merk dat de behoefte er niet is om terug te kijken naar dat moment omdat het nu pas zichtbaar wordt.. Niet het wezen maar de bedoeling.

Vandaag vielen heel veel puzzelstukjes op hun plaats, en besefte ik weer opnieuw dat mijn bestaan niet ligt bij het Buitenaardse, Sterrenvolkeren, andere Culturen en Planeten.. Dat het niet gaat om hoeveel licht je uitdraagt, hoeveel kennis je tot je neemt in welke vorm dan ook..
Dat het niet gaat om het zoeken naar het Weten, dat vele beelden van buitenaardse en engelen, creaties zijn van onszelf.. Zoeken naar herkenningspunten, ijkingspunten vanuit de beleving van de mens..

Tevens als men op zoek gaat naar levenstekens op de nabije planeten. Gericht op de menselijke beleving en leefomstandigheden.. Chemische verbindingen in de atmosfeer die leven mogelijk maken.. Maar geen open mind kunnen hebben als dat het toevallig juist andersom zou zijn..

Wie heeft ooit gezegd dat engelen vleugels hebben of dat Anderen net als mensen armen en benen moeten hebben.. ogen om te kijken, oren om te luisteren.. Het zijn beelden weergegeven door wat de hersenen ons vertellen, de behoefte van deze hersenen om verbanden te zien, zelfs als deze er niet zijn..
Vastgeplakt in deze denkbeelden waardoor juist het gevoel van pure energie Zijn niet ervaren kan worden. Misschien is het ook niet de bedoeling juist omdat de bevatting niet begrepen kan worden..

Alles moet en zal verklaard worden en als we niet de verbinding kunnen vinden dan maken we het wel.

Is dat laatste dan de reden dat velen steeds verder van zich af komen te staan? Ik weet het niet en pretendeer ook niet deze kennis te hebben.. Als persoon kan ik dit niet, de Essentie vanuit mijn persoon zou dat wel kunnen..
Dan kom je in de Dualiteit terecht… waar blijft dan de keuze van iedere persoon voor zichzelf?

Is het dan zoveel makkelijker om de keuze bij de anderen neer te leggen en te volgen?
Soms kan het inderdaad beter zijn om de kudde te volgen als je maar weet waarom je het doet, waarom je die keuze maakt..
Als het gedachteloos gaat, sta dan even stil.. pas op de plaats om bij jezelf te bedenken, te voelen, te ervaren… “waarom doe ik dit.. wat is de reden dat ik hierin mee ga.. hoe voelt het voor mij om een kwartslag of halve slag te draaien en niet mee te gaan met de stroom..”

Dan voel je diep van binnen, het vonkje. Het sprankje licht wat er wel degelijk is, wat ontvlamt en laat zien wie je bent..
Vorige levens tellen niet als je een nieuw leven aanvangt.. Wat maakt het uit wie of wat je in vorige levens geweest bent, je leeft nu in dit lichaam jouw leven.. Nu op dit moment..en niet dat van vroeger.. Hoe goed het misschien klinkt als je hoog geboren zou zijn of niet willen ervaren dat je misschien wel een armoedzaaier geweest zou zijn..Juist omdat het een bepaalde status heeft?

Misschien was je inderdaad wel koning, farao, keizerin maar kende je geen Liefde, alleen Hardheid.. terwijl de boer, de slaaf, het volk juist wel begreep waar het om ging..Maar dit niet weerspiegelt zag..

Onze Licht frequenties veranderen, de trillingen worden verhoogd en als je er niet tegen vecht dan reis je in ontwikkeling mee.. Het vraagt veranderingen in je levenswijze, het geeft veranderingen in relaties zowel zakelijk als persoonlijk.. Merk het bij mijzelf: mensen verdwijnen uit mijn leven ook al kende ik ze nog maar kort.. Er komen geen anderen voor in de plaats.. Dus ontstaat er leegte om mij heen wat herkent wordt als Ruimte en Uitdaging.. Vroeger zou je je willen vastklampen maar dat gaat niet meer.. Wat geweest is is voorbij en als je terugkijkt, soms met spijt soms met opluchting, echter altijd met een ervaring rijker..

Ik ben geen Godin, geen Engel, geen Lichtmeester, geen Leraar, Mentor of Student..

Ik ben een Spiritueel Beïng, een energiewezen die leert van de ervaringen die in levens waar dan ook geleefd, opgedaan zijn en in deze ontmoetingen aangeraakt heeft wat wakker gemaakt mocht worden..

Celestial Aeon Project- Angel’s Tear

“You cannot transmit wisdom and insight to another person. The seed is already there. A good teacher touches the seed, allowing it to wake up, to sprout, and to grow.”

~ Thich Nhat Hanh ~
©Marianne’s Spiegel

Het verhaal van nu is persoonlijk.. Een paar ontmoetingen die afgelopen week plaatsvonden, soms heel spontaan maar wel met een ondertoon van herkenning..
Het begon afgelopen maandag toen ik onderweg was naar kleine Bram toen ik langs de A 27 ineens een witte reiger zag staan..
Eerst dacht ik aan een ooievaar maar nee, dit was een witte reiger..Een vogel die mij terugbracht in de tijd.. Een herkenningsteken van een dierbare vriendin, die niet meer op deze aarde is, echter energetisch nog regelmatig aanwezig..

Met de bedoeling om de betekenis van de reiger op te zoeken reed ik rustig verder maar het gebeuren verdween in de daaropvolgende dagen naar de achtergrond..
(Sinds begin december zit ik in een wik en weeg situatie: wat is de bedoeling van het Pad dat mijn Essentie loopt….
En ik weet dat ik daar vaak gesprekken met haar over had, hoe wij aankeken tegen de huidige spirituele manier van doen, over bewustzijnsverruiming en Ascentie en waarom het soms zo moeilijk was/is om een persoon haar/zijn eigen verantwoordelijkheid te laten nemen..Ipv het zich allemaal laten aanleunen en te laten pamperen..

Steeds opnieuw kwamen we tot de conclusie dat het gros van de mensheid er nog niet klaar voor was of nooit zal zijn.. Maar dat wij steeds opnieuw de energievelden open zouden houden al was het maar voor 1 persoon.. wie weet hoe deze persoon zich zou ontwikkelen..)

Als die gedachten lieve Lezer, kwamen weer terug toen ik die witte reiger zag.. Lijkt heel veel maar het schoot als een flits doorheen…

Iedere ochtend wandel ik met onze 3 Berner sennenhonden door bos en/of hei… Zo ook de vrijdagochtend 5 dagen later.. Daar op die grote stam over het water zat een blauwe reiger, mij strak aankijkend… hypnotiserend als het ware.. Nu zijn daar reigers dus dat is op zich niet zo bijzonder maar vaak zitten die wat verder weg, geconcentreerd op het water voor prooi.. Deze dus niet.. en hoewel de honden er heen gingen, wat ja daar was water, bleef deze zitten.. De ogen gericht op mijn gezicht en hoewel ik niet weet hoe ik kan zien of het een mannetje of vrouwtje is, voelde dit als een pure vrouwelijke energie…

Toen ik de reiger op de foto wilde plaatsen, draaide deze zich langzaam om en vloog statig weg..
Al mijmerend liep ik verder, 2 reigers in 1 week.. dat kan gewoon geen toeval zijn.. Maar thuis weer opgenomen in de hectiek kwam het er weer niet van om het op te zoeken of om er in essentie over na te denken.
Zaterdag was ik niet aanwezig en eigenlijk pas vanmorgen voelde ik de behoefte om voor mijzelf in de Kristallen Tuin te gaan zitten.. Samen met een bergkristallen schedel, een prachtig energiewezen verbonden met haar…
Tijdens de connectie kwam ineens een ekster op de boomstam naast mijn raam zitten en pikte met zijn snavel voedsel uit de stam..
Al kijkend voelde ik de energie terugstromen in mijn buik en ontstond er een energetisch gesprek tussen haar en mij..

Waarbij ik voor mijzelf bekende dat ik haar meer mis dan ik gedacht had te doen, onze gesprekken maar ook de energie-uitwisselingen en soms haar rake opmerkingen dat ik mij weer eens meer mee had laten slepen dan dat beter was voor mij.. Met een energetisch glimlach die vrolijkheid bracht in de buikenergie..

En tijdens ons ‘gesprek’ bleef de ekster maar omhoog/omlaag glijden langs de boomstam en gingen mijn gedachten weer terug naar die vrijdagmorgen.. De reiger, het water, de storm en de bomen…
Meegaan met de wind, stromen met het water, maar ook blijven staan voor wie en wat je bent..

En daar in dat moment viel alles op zijn plaats…. Las ik in het boek van Christiane Beerlandt de beschrijvingen van de reiger en de ekster, het gesprek van dat moment via deze bergkristallen schedel maar ook de mijmering over de bomen…Het grote verschil tussen de ‘naakte’ winter-loofboom en de naaldboom..
Het verschil tussen de krakende en piepende beweging van de takken van de loofboom en het soepel meebuigen en -ruisen van de naaldboom.. het verschil in leeftijd en wijsheid. Het verschil tussen stram, beetje bewegen en soepel mee gaan in de wind of storm..

Dat was het moment, waarop het besef kwam dat deze vrouw ( ik) steeds maar in een kringetje liep rondom een punt want er niet was, een dood punt waar niets meer vanuit zou komen..
Dat er opnieuw losgelaten en onthecht mocht worden waardoor er hernieuw inzicht en frisheid in mijn vermoeide ogen zouden komen..

Maar ook dat het tijd werd om opnieuw in beweging te komen.. ik begon de oude loofboom te worden, dromerig en terugkerend in mijzelf..
Nu besef ik opnieuw en dank voor het Inzicht dat terugkerend in je eigen Essentie niet de Flow kan beperken..

Dus hoe graag ik nu ook op mijzelf ben, ik niet mag vergeten dat er ook een naaldboom in mij huist..
Voortgaan en bewegen op de wind.. de wind ruisend als een branding door de naaldentakken.
Stroming gelijk het water en open voor nieuwe inzichten en richtingen..

De stenen zoals jullie hier overal zien liggen in de Kristallen Tuin, blijven een belangrijk deel van mij zelf maar een nieuwe weg ligt voor mij zoals deze ook voor velen van jullie open ligt..

En dat Lezer en Reiziger is wat 2015 ons gaat brengen… Nieuwe mogelijkheden om te onderzoeken en te ervaren, een open blik naar buiten en rondom ons heen. Nieuwe wegen die ontdekt of gemaakt mogen worden.. Een open hart vanuit onszelf naar anderen, niet moeilijk maar de humor ervan in blijven zien en soms glimlachend hoofdschudden vanuit Wijsheid..

Vandaag nam ik een besluit om iets nieuws te gaan ervaren, wat is jouw besluit… Lezer van dit verhaal..

Mijn inspiratie komt vaak tijdens de ochtendwandelingen met onze 3 honden of tijdens het strijken..Op die momenten kan ik mijn hoofd leegmaken en borrelen vaak hele gesprekken en/of verhalen naar boven. Soms overdenk ik een sessie, het gesprek wat ontstaan is of iets wat ik gelezen heb of ineens naar boven komt in mijn gedachten..
Vanmorgen kwam de openingsregel naar boven: “Wat heb jij nodig?”
Maar ook: “Wie ben jij?”

De laatste regel ken ik wel uit het healer/reader traject wat ik volgde.. Tijdens een van die bijeenkomsten kwam een oefening waarbij wij aan elkaar moesten vragen ” Wie ben jij” in tweetallen, eerst de een ongeveer een kwartier, afgewisseld door de ander. Steeds opnieuw alleen die vraag: “Wie ben jij?”
Stel je maar eens voor: je zit tegenover iemand en steeds opnieuw die vraag, alleen maar die vraag.. In het begin komen de antwoorden snel, oppervlakkig,alles wat je hoofd bedenkt spreek je uit. Soms voel je je wat ongemakkelijk of lachend als je het antwoord geeft. 1 woord maar, meer niet. Na ieder antwoord komt opnieuw dezelfde vraag: Wie ben jij?” en als je al een aantal antwoorden gegeven hebt, merk je stilaan dat het steeds moeilijker wordt om een antwoord op die vraag te geven.. Moeilijker omdat je hoofd nog steeds zoekt naar een bevestiging op een antwoord wat je reeds gegeven hebt.. De pauzes tussen vraag en antwoord worden langer, je gaat steeds dieper zoeken voor een antwoord op die vraag.. Dan als je een antwoord gegeven hebt, komt die vraag opnieuw… en opnieuw..
En ineens ervaar je dat het niet meer je hoofd is die antwoorden gaat geven, want de antwoorden zijn anders, gaan dieper. Het duurt langer voordat er een antwoord komt vanuit jezelf.. Je eigen IK neemt het over.. ” WIE BEN JIJ?” Steeds opnieuw wordt je uitgedaagd om nog dieper in jezelf te keren, soms kan je geen antwoord geven en haal je je schouders op.. maar daar is de vraag opnieuw, resonerend op de trillingen in je lichaam.. Steeds meer in jezelf kerend..steeds dichter bij je Essentie, je Zijn komend.. Met je innerlijke ogen zien, Wie jij Bent maar het nog niet kunnen uitspreken. Geremd door de beperking om het te kunnen laten zijn, alle oordelen en meningen opzij kunnen zetten…om het te laten zijn..
Dan zak je ineens door de bodem, je houvast en neemt je Hoger Zelf, je Ziel het over.
Weg uit je Ik-vorm, je persoonlijke zelf, alle etiketjes en hokjes om je heen, zelf geplaatst of door andere ingestopt..
Niets doet er meer toe, benamingen die de lading niet dekken want jij bent dat niet..
Jouw talenten, ervaringen,jouw gaven zijn voor jou en ook al hebben anderen soortgelijke ervaringen, die horen bij hen.. Niet bij jou.. .
Maar als je dat allemaal laat zijn voor wat het is, een spiegelbeeld..
Kijk maar eens in de Spiegel, wie is de persoon achter het Spiegelbeeld wat je aankijkt met ogen die je kent, een gezicht dat je bekend is. maar vanuit een dieper beeld laat deze je zien Wie jij bent..
JIJ BENT UNIEK, een wezen verbonden met anderen maar onafhankelijk.. Jij bent de enige in jouw leven net zoals anderen ook de enige in hun leven zijn.. Natuurlijk zie je gelijkenissen en overeenkomsten, soms herkenning maar toch is ieder Wezen uniek.

Vaak ‘weten’ wij ook van onszelf, het wordt ons verteld in spirituele boeken, soms bij healingen of andere spirituele bijeenkomsten.. Als er transmissies( energieoverbrenging) ervaren worden voelen we die Grootsheid in ons… En op dat moment willen we niets meer dan dat gevoel vast blijven houden, die herkenning niet meer weg laten glippen.. En soms kan dat ook voor een poosje, we mediteren, volgen nog meer workshops of bezoeken nog meer bijeenkomsten.. Alles om dat gevoel maar weer terug te halen, te ervaren..
Maar op een bepaald moment zakt het af, komen er beslommeringen op de weg waardoor je aandacht afgeleid wordt en voordat je er erg in hebt ben je weer meegenomen in het leven van alledag. En soms maak je tijd voor jezelf om nog eens het gevoel van die Grootsheid te ervaren maar merk je dat het niet meer zo goed gaat..

Soms heb je ook financieel niet de ruimte om nog meer bijeenkomsten, workshops of sessies bij te wonen. En vraag je je misschien af of je het nu kwijt bent..
Het antwoord daarop is kort en simpel: “NEE”

Nee, je bent het niet kwijt, het is opgeslagen in je cellen, in je energiesysteem zoals ik dat noem. Opgeslagen in de blauwdruk van je DNA, maar het kan zich niet zelf manifesteren. Want je fysieke lichaam is het vervoermiddel op deze aarde van je Ziel.
En dan komen we op een veelzijdig terrein waar verschillende opvattingen over zijn maar ik wil het gewoon vanuit het Gezichtsveld bekijken hoe mijn Essentie dit ervaart..
Kort samengevat: de Ziel of Hoger Zelf van jou beste lezer is zo hoog in trilling dat het een fysiek voertuig nodig heeft om zich hier op deze aardbol te manifesteren, te settelen als het ware.. En dat fysieke voertuig is ons lichaam of we dat nou fijn vinden of niet.. De Ziel heeft dit lichaam gekozen om de ervaringen op te doen die het anders niet fysiek kan doormaken. Dus eigenlijk heeft het fysieke lichaam een prachtig Doel.. drager van iets Groots, ons Zelf.. Het lichaam brengt de Ziel naar de plekken waar ze heen wil.. of dat nu letterlijk op 2 benen is of zelf een vervoermiddel nodig heeft..En dan kom je op iets wat ik niet begrijp, de afwijzing van dit lichaam door te zeggen dat je naar Huis wilt, dat je hier niet op deze Aarde, in deze dimensie wilt zijn..
Bekijk eens wat er gebeurt, jouw Ziel, jouw Hoger Zelf heeft jouw fysieke lichaam nodig om te kunnen leren, ervaren, begrijpen en jij als persoon wijst dat af! Door bijv. heimwee te voeden met energie, ontneem je dus je Essentie ( dat wat je bent, wat wij allemaal zijn) de mogelijkheid van ontwikkelen af..Want je bent alleen maar bezig met ‘Hoe kom ik weer daar waar ik wil zijn, of beter nog: ik WIL hier helemaal niet zijn.

Maar waardoor komt dat gevoel, waarom willen velen niet op deze Aarde zijn..
Globaal komt het doordat de energie op de Aarde erg divers is.. Deze aardbol is een bijzondere leerschool door alles wat zich op/in deze wereld afspeelt.. de diversiteit van volkeren, dualiteit in oorlog en vrede, arm en rijk, ontwikkeling en afstomping.. Noem het eigenlijk maar op, het is te vinden op deze Aarde..
Maar als je dit dus wilt leren zul je jezelf ( Hoger Zelf)omlaag moeten halen naar deze dimensie, en dat kan wel een zeer grote schok zijn voor het energielichaam die dit niet gewend is..

Als je nooit iets ervaren hebt, dan weet je niet wat het is totdat je het ervaren hebt.. Je kan je er een voorstelling van maken, voorbereiden maar totdat je het letterlijk meemaakt zal het altijd een voorstelling blijven.. Iets buiten je zelf, binnen je eigen gegeven kaders.
Dus je bereidt je aan Gene Zijde zo goed mogelijk voor en als je ‘denkt’ dat het zover is, maak je de Sprong naar beneden..Je Essentie heeft zich voorgenomen om alles wat ze is in Licht mee te nemen en niet te vergeten maar hoe lager je komt vanwaar je gestart bent, des te dichter wordt de materie om je heen.. Krampachtig probeer je vast te houden maar steeds verlies je wat van je Lichtheid. Althans dat denk je, het is er nog wel maar niet meer goed voelbaar..En dan als je het proces afrondt en het leven start van een mens, ligt er een sluier tussen jou wie je nu bent op deze aarde en dat wat je Essentie is, je Hoger Zelf.
En die schrikt zich een hoedje bij wijze van spreken.. Want alles wat in de voorbereiding besproken is valt in het niet bij de ervaring.. Je kan niet weg, je bent gebonden aan je lichaam.. Je leert dingen die anderen graag willen wat je leert, conditioneringen genoemd.. en soms in je Dromen, of op momenten dat je je veilig waant kan er een sprankje doorbreken.. een Verbinding tussen Daar en Hier..of misschien wel beter Hier en Hier..

Al die ervaringen, die emoties hebben hun plek in de onderste 3 hoofdchakra’s, de Basis, de Buik en de Zonnevlecht..
Het Hartchakra (nummer 4)is de verbinding tussen de onderste en de bovenste hoofdchakra’s, de Brug zou je kunnen zeggen..
Maar de Brug wordt vaak niet overgestoken.. Meestal is het vanuit het Hart een directe weg naar boven, richting de Kruin en wordt de weg naar beneden liever niet afgedaald.. want daar zit pijn, verdriet, angst, emotie, oude stukken soms meegenomen uit vorige levens etc ( hierover wordt apart nog geschreven)

En dan kom je op het punt om al die ervaringen en emoties een plek te gaan geven.. Want om te kunnen Groeien en verder te ontwikkelen in de Nieuwetijdsenergie, het Belichamen van je Essentie ( ascenderen) is het belangrijk om die onderste chakra’s mee te nemen in dit proces. Want daar zitten vaak de zogeheten saboteurs ( stemmetjes) die op een bepaalde manier tegenwerken.

Maar dan nog, zoals eerder geschreven: je “weet” dit. Je hebt er hard aan gewerkt, diepgaande healingen, consulten en andere dingen gedaan om te ontwikkelen en nog loop je er tegen aan.. “Wat moet ik dan nog doen,” lijk je te verzuchten.

Het antwoord is simpel, je fysieke lichaam meenemen.. Kosmische energie ervaren werkt op dat gedeelte wat het kan bevatten.. Dus de hogere lichtlichamen, de hogere energievelden van de bovenste chakra’s. De diepere lagen van je lichaam tot op de DNA van je cel..
En daar komt dus een moeilijkheid, die cel kan er niets mee.. Ja onthouden maar kan het niet doorsturen naar de andere cellen omdat deze allemaal vast zitten in het lichaam..Dus ja de meridianen, (energiebanen) stromen allemaal door, we gaan naar de acupuncturist of – pressuur om nog wat beweging en doorstroming te maken en ook dat werkt voor een poosje en dan hebben we weer een nieuwe behandeling nodig..

Je cellen ‘moeten’ in beweging komen, je lichaam bestaat voor een groot deel uit water. Kijk maar eens naar een waterpoel op een windstille dag, geen beweging in te zien..
Dan pak je een stok en gaat in roeren in dat water, of je neemt een steen of stok en gooit deze in het water en wat gebeurt er dan? Het water komt in beweging, dan ga je zelf in het water staan en springt/beweegt je benen en kijk eens wat er dan ontstaat..Nog meer doorstroming..
Met deze vergelijking kijk je eens naar je eigen lichaam.. natuurlijk bewegen we wel maar het enige wat we dan trainen zijn onze spieren.. Door te lopen bewegen je benen en soms je armen, bij andere sporten weer andere lichaamsdelen maar wat we in beweging brengen zijn onze spieren..

Hoe brengen we de cellen van ons lichaam in beweging..Zodat deze ook wakker worden en de informatie in zich op gaan nemen en zich ook gaan verplaatsen zodat er doorstroming kan plaatsvinden..
Massage is hierbij een goed hulpmiddel, Holistic Pulsen is een vorm van ontspanningmassage door rustige beweging van het lichaam.. En doordat jij als pulsee ( de persoon die het ondergaat) niet meebeweegt en gewoon kan zijn en laat gebeuren worden juist die cellen van je lichaam in beweging gebracht..
Soms zie je beelden, soms voel je je heerlijk ontspannen en vermoeid, soms kan het spierpijn geven maar waar het omgaat is door de aanraking van het lichaam ook op plekken waar het wel spannend kan zijn er een wisselwerking ontstaat..Wat vast zit komt los, kan doorstroming en afgevoerd worden door water te drinken, wat vaker naar het toilet te moeten gaan. Maar ook doordat je bewuster wordt van de onderkant van je lichaam, van je middel naar beneden.

De energie wordt vanuit de binnenkant naar de buitenkant gebracht.. het krijgt handen en voeten waardoor je kan gaan staan, letterlijk maar ook energetisch.. Staan voor wie je bent..
Weet je nog: JIJ BENT UNIEK…en dat mag gezien worden..Door te creëren en te manifesteren en vooral door te geloven in jezelf.. Hier op deze Aarde is je Huis voor dit leven.. met alles erop en eraan..
Jouw keuze, die soms pijnlijk is maar nooit verkeerd, je kan steeds opnieuw een kant kiezen…

Ik groet jou vanuit mijn hart en ik zie jou zoals je bent.. Groots en Stralend..
Dank je voor het lezen

© Marianne’s Spiegel
www.spiegelstenen.nl
deze tekst zijn mijn woorden, mijn beleving.. mocht je willen delen zet dan ook mijn naam erbij..

Dit verhaal schreef ik op in een groep op een forum en twijfelde of ik het op dit blog wilde plaatsen.. Maar zoals je ziet is dit toch gebeurt maar heb geen letter veranderd aan deze vertelling..

Welkom Reiziger die hier binnentreedt.. Buiten waait een koude wind maar binnen is warm. Zet je bij het haardvuur en neem een kom warme soep.. Daar in die ketel…en luister naar het verhaal van Sluiers en Kern..

Het verhaal dat voelde om verteld te worden door een foto die gisteravond gemaakt werd bij de volle maan van 6 november..

Een foto die laat zien: een lichte stralende volle maan, zichtbaar in een grote wolk.. Een week eerder was het 31 oktober, Halloween.. Deze foto zou toen niet misstaan hebben.
Volle maan op een dag dat de sluiers dun zijn.. Vanuit de Tzolkin zijn we nu bezig met de eerste serie van 10 GAP dagen achterelkaar GAP staat voor Galactic Portal.. de verbinding tussen de verschillende dimensies. Dat maakt dat er makkelijker verbindingen gelegd kunnen worden in energievelden, intense dromen maar ook dat oude stukken die je diep in jezelf verborgen hebt gehouden ineens naar voren kunnen komen..
Het dichte overgordijn wordt een transparante sluier en wat je ziet is Jezelf..De stralende Kern diep in jezelf.. Die straalt en licht geeft maar verstopt wordt voor de buitenwereld..

Wat je angstvallig verborgen wil houden omdat er emoties en kwetsbaarheid mee verbonden is, angsten die misschien reëel zijn maar eigenlijk ook alleen maar gevoelens zijn.. Emoties die doordat ze gevoed worden met energie alleen maar sterker en sterker worden en daardoor de overhand krijgen en jezelf, die Stralendheid weer toedekken..

We gaan naar de Winter, de periode waarin Buiten niet belangrijk is maar Binnen juist dat is wat telt.. Samen zijn, delen, luisteren, uitrusten en inkeer..

Vanmorgen liep ik het in bos met onze honden die nu daar in de hoek liggen te slapen en voelde de koude wind en besefte dat het tijd werd om mijn handschoenen op te gaan zoeken.. Om mijn handen te beschermen tegen de koude en ze aan de buitenwereld te onttrekken..
Het bracht mij terug in de tijd, een paar jaar geleden toen ik 24 uur per dag, dichte en drukkende handschoenen en armbedekking moest dragen voor herstel van mijn fysieke littekens..

Opnieuw voelde ik de bescherming die dat toen gaf.. Mijn littekens, waren niet zichtbaar voor de buitenwereld.. Dat er iets was met mijn handen en armen dat was zichtbaar maar wat precies was verstopt onder deze bedekking..

Toen het moment kwam dat deze bescherming op moest houden, omdat dat toen beter was voor mijn huid was ik zo gewend aan deze veiligheid dat ik het niet op wilde geven..Mensen hadden mij op deze manier geaccepteerd en dan zou ik dat nu op moeten geven?
Op dat moment was ik voor een paar weken op het spirituele centrum, op het camping terrein.. De plek waar ik mij ook zo veilig voelde en alles aan kon en die mij ook zeker goed geholpen heeft in mijn zelfstandigheid versterken. En daar op dat moment, op die plek.. weken nadat de arts had gezegd dat het nu klaar was, was ik ook klaar.. Symbolisch heb ik ze uitgetrokken, netjes opgeborgen en was ik en mijn littekens klaar voor de buitenwereld, dacht ik..

Met het uitdoen van die bescherming, dat dichte gordijn voelde ik mij zo ‘naakt’ en kwetsbaar.. Mijn huid was sowieso erg kwetsbaar, niet goed opletten maakte dat er wondjes ontstonden maar ook dat het nu zichtbaar was.. Maar ook het gevoel van gewone kleding op de huid maakte dat alles anders aanvoelde..

Klein en kwetsbaar, onzeker en bang maakte dat ik achter iedere boom een spreekwoordelijke beer zag, dat ik bang was om ’s avonds naar het toiletgebouw te lopen omdat het heel erg donker was ook al was de hemel verlicht met zoveel sterren..( Ik stond achterin op het terrein tegen de bosrand aan en was niet alleen op camping..)

Dit duurde een paar dagen, totdat er het besef kwam: ‘wat gebeurt hier nu en vooral waarom laat ik dit gebeuren?’
Ik voelde wat het met mijn lichaam deed, wat de emoties deed in de energie.. De energie verdichtte in mij.. de angst voor iets wat ik helemaal niet eens wist of het zou gebeuren groeide..
Totdat het moment (tijdens een wandeling in de spirituele tuin) in mijn systeem kwam dat ik mij de opmerking herinnerde: “Marianne, jij bent niet je littekens… Ze maken nu deel uit van je lichaam en horen daarom bij jou maar JIJ BENT NIET JE LITTEKENS”

Op dat moment opende de wolk zich die zich buiten had laten zien en zag ik een stralende maan en besefte de boodschap die bedoeld werd.. Het gaat niet alleen om de fysieke littekens, de zichtbare littekens maar ook de innerlijke littekens, opgelopen ergens in onze reizen terug naar de Bron..Naar onze eigen Stralendheid, het Licht wat wij allemaal zijn, deel van uit maken..Het Licht wat ook alleen maar zichtbaar is als wij ook het Donker willen en kunnen zien.. Het hoort samen, deel van ons..

Toen eenmaal dat besef resoneerde met iedere cel van het fysieke lichaam voelde ik Kracht naar boven komen, de Sterkte van wie je bent.. En voelde ik mij opnieuw herboren worden, oprijzende als een Phoenix uit de as van het oude..en bezag de wereld toen het licht werd met nieuwe ogen.. Ik ben nog steeds de dezelfde persoon in hetzelfde fysieke lichaam maar Oversteeg in Al dat is en niet is..

En wanneer ik nu mijn handschoenen ga opzoeken en ze aan ga trekken dan is het voor een bescherming tegen de koude wind maar niet omdat ik mijzelf wil verstoppen..

Lieve Reiziger, waarom vertelde ik dit persoonlijke stukje uit een donkere levensperiode van mij? Omdat ik hiervoor niet gekozen heb om dit te ervaren maar wel gekozen heb om te ervaren wat het mij gebracht heeft en nog zal brengen. Dankbaar te zijn voor deze levenslessen die mij de mogelijkheid gaven en geven om door de sluiers heen te gaan en te Zien vanuit de Kern..

Maar laat ik teruggaan naar de wandeling vanmorgen in het bos..Een heerlijke wandelplek met veel variatie.. en nu in de herfstperiode de bomen kleuren is er midden in die wandelplek een stukje terrein dat het Naaldbos en Loofbos van elkaar scheidt.. Op het moment dat je het donkere naaldbos uitloopt zie je het goud van het loofbos voor je..

Een prachtige Gouden Poort die je uitnodigt om door te lopen en op dat moment voelde ik een prachtige Vrouw die het einde van haar Aardse reis nadert en dan een ander Prachtig Pad gaat nemen die haar gaat brengen naar een andere Dimensie.. Mijn Stem riep haar Naam en toen mijn fysieke ogen opzij keken zagen ze een prachtige reiger zittend op de leuning van een bruggetje over het water..

Energie-uitwisselingen kwamen tot stand en haar energie mengde zich met de mijne.
Mijn fysieke zintuigen werden scherper en intenser terwijl ze de geur opsnoven van het kruidige Herfstbos en genoten van de geweldig kleuren pracht voor mijn fysieke ogen..

Toen ik weer terug keek naar de Gouden Poort, kwamen woorden naar boven.. Woorden over verbinding tussen Daar en Hier, tussen Hier en Hier en over Samenzijn.

” Ineens zag ik je voor Mij staan,
In de poort met stralend goud licht
Je riep me bij de naam en nodigde me uit om dichterbij te komen.

ik liep in het bos en ineens rook alles beter, alles intenser..
Voelde je energie samen met de mijne vermengen.
Er was geen jij, geen ik.. er was alleen maar EEN.
Heel zacht kwam je naam weer in mijn systeem
Heel zacht riep ik hem uit……………

Ik voelde jouw pijn, jouw zwaarte in je hoofd,
je vermoeidheid zo zwaar
Het enige wat ik nu voelde was rust, rust wat je zo hard nodig had.
Nu hier in dit bos waar de wind waait door mijn haren,
voel ik dat wij samen lopen jij daar,ik hier.
Voor altijd verbonden, niet alleen in naam.”

Toen deze woorden meegenomen waren door de wind en de energie veranderde de energie en werd het tijd om verder te lopen en het moment te koesteren toen er even geen sluier was maar puur alleen de Kern in ons samen..

Geliefde reiziger, neem nog wat soep en brood terwijl dit verhaal ten einde is gekomen.. Het verhaal wat anders is dan oorspronkelijk de bedoeling zou zijn maar het werd een Vertelling, een verhaal over kwetsbaar zijn en verbinding voor jou en voor mij……

Een wandeling in het bos,
Een verstilling, een mijmering
Hoe snel gaat de tijd
Was het nog maar zo kort geleden
Dat de blaadjes aan de bomen kwamen, de vogels hun lied floten en nestjes maakten
De aarde zon doorstoofd werd en de warmte de broedplaats was voor vele zaden en nieuw leven.

En nu, rondkijkend zie ik hoe de kleuren ontstaan, hoe het groen van de loofbomen zich ontvouwt tot geel, rood en bruin. Soms een kleurenspel tussen de naaldbomen
Terwijl de honden rustig rondscharrelen, blijf ik even staan.
Neem in mij op wat ik zie, voel dankbaarheid voor dat moment, een moment in het NU.

Het wordt rustig in mij, een serene rust daalt in. Stap voor stap gaan we verder, lopend over een pad vol dennennaalden en neergevallen bladeren. Diezelfde bladeren die nog maar een half jaar geleden zich vol trots ontvouwden en in de zomer een bescherming gaven als de zon haar warme stralen deed gloeien.
En nu liggen ze daar, op de grond. Een deken vormend voor de zaden die in het voorjaar weer wakker zullen worden en hun deel in de oneindige cirkel van de natuur zullen innemen.

Het is herfst, de eerste storm is geweest, de regenbuien maken dat het bos haar typische herfstgeur krijgt. Een krachtige kruidige geur, nog een keer vlammen in haar kleuren pracht totdat er niet meer over blijft als een kale stam en takken.
Een enkele vogel zingt nog zijn lied, en eekhoorn zoekt zijn voorraad bij elkaar en de gronddieren maken hun holletjes in orde.
Het wordt kouder, de blik wordt naar binnen gericht. Tijd voor inkeer. Wat ons niet meer dient kunnen we laten vallen, net als de bomen hun blad laten vallen.

Een deel van het transformatie proces, een voedingsbodem voor nieuw leven
Dat voor onze ogen nu niet zichtbaar is maar wel aanwezig
En zich weer laat zien als de tijd weer daar is.
Al mijmerend loop ik weer verder, dank Moeder Aarde voor dat wat ze ons geeft en vaak voor ons zo vanzelfsprekend is. Verderop drinken de honden uit een grote modderplas en kijken mij dan aan.
‘Kom vrouwtje, niet achterblijven, niet stilstaan maar doorlopen. Volg ons maar, wij weten immers de weg’

En samen lopen wij verder, de oude beukenlaan in op weg naar de auto. En dan naar huis, naar binnen. Tijd voor rust en een glas thee.

Marianne’s Spiegeling ©

Praktijk Spiegelstenen staat voor een ontmoeting met jezelf.. de uitnodiging om in de spiegel te kijken naar wie jij eigenlijk bent.. door alle lagen heen en krijgt ook positieve reacties hierover van mensen die dit ervaren hebben in sessie of na kristallen chakralegging.

De afgelopen dagen word ik uitgenodigd om in die spiegel te kijken.. en dat is soms behoorlijk confronterend..
Na de vakantie waarvan ik zeker nog het verhaal over de cruise zal schrijven 🙂 heb ik moeite om weer terug in het ritme te komen.. Om de dingen te doen die ik leuk en prettig vind.
Natuurlijk speelde het warme, broeierige weer van de afgelopen dagen niet echt mee.. en de redelijk slecht geslapen nachten al helemaal niet. En nee, ik kan niet iedereen de schuld geven dat ik niet goed in mijn vel zit.
Maar het is wel zo dat het bombardement van lage energievelden zoals bijv de berichtgeving over MH 17, de gevechten in Gaza etc in mijn slaap blijven terug komen. Hoe hard ik ook probeer om te trilling hoog te houden, merk ik de invloed.. Ook de ervaringen van de vakantie komen steeds opnieuw terug.. Dingen die indruk op mij maakten en soms onprettige gevoelens opriep op dat moment worden uitvergroot in mijn dromen..

Het is zeker voor mijn nabije omgeving niet altijd prettig om nu in mijn buurt te zijn. Dus werd ik energetisch uitgenodigd om voor de spiegel te komen en te voelen wat er nu allemaal gebeurt en vooral waarom ik het laat gebeuren.. En nee, leuk was het niet.

Dingen, situaties waarvan ik dacht ze verwerkt te hebben en daardoor ook losgelaten te hebben lieten zich opnieuw zien. Dingen waarvan ik gedacht geaccepteerd te hebben, melden zich weer in volle hevigheid terug. Confronterend zijn ze zeker met de vraag in mijzelf: “waarom nu op dit moment”

Helaas is dat antwoord nog niet opgekomen maar ik heb vertrouwen dat het zeker ergens op gaat poppen..
De volgende vraag komt dan ook naar boven: “wil ik nog wel verder met Spiegelstenen, is het gewoon niet de bedoeling om gewoon alle edelstenen, kristallen en kristallen schedels te laten zijn voor wat het is en een andere koers in te slaan”?
Of om gewoon een baan te gaan zoeken en het spirituele te laten voor wat het is? Mijn partner zou daar erg blij om zijn, dat is ook zijn stille wens weer nu het beter gaat met mij dat ik weer deel ga nemen aan het arbeidsproces.
Het antwoord weet ik ook nog niet en het is nu ook niet de goede periode om daar een beslissing over te nemen. Want wat wil ik dan?

Wat ik wel weet is dat ik gewoon genoeg heb van de nieuwssites, kranten,van alle social media berichten over rampen, oorlog, doden, propaganda etc etc. Het is een waterval van emoties waarvan ik nu gewoon genoeg heb, hoe erg dit ook moge zijn. En dan hebben wij nog niet eens televisie in huis en de radio staat ook niet aan. Maar via internet komt genoeg binnen. Natuurlijk kan ik de laptop en mobiele apparaten uitzetten maar eigenlijk probeer ik juist om dat niet te doen..

Het is een test zo voelt het voor mij, om toch dicht bij mijzelf te kunnen blijven en het daar te laten waar het hoort, niet op te nemen maar vanuit Groot Overzicht te kunnen blijven waarnemen en observeren

Misschien heeft Osho wel gelijk:

Een ontmoeting met Mijzelf, misschien toch niet zo ruimdenkend en tolerant naar andere levensstijlen als dat ik altijd gedacht had.

Een ontmoeting met de onrust in mij, die mij nu opjaagt en waardoor ik mij laat opjagen.
Maar een onrust die zich vooral in huis laat zien, zich uit richting mijn partner en onze dieren en verdwijnt als ik weer buiten ben of net zoals gisteren onze kleinzoon weer zie en trots ben op zijn ouders.. Zoals ik ook trots ben op mijn zoon dat hij ondanks alle tegenslag en problemen probeert om op zijn manier het beste ervan te maken, ook al is dat niet altijd wat wij verstandig voor hem vinden of het op een andere manier zouden doen.
Trots ben op mijn partner omdat hij is wie hij is ook al is dat soms moeilijk te begrijpen.
Bezoeken die ik graag wil afleggen maar de puf er niet voor kan vinden vanwege de afstand.. Heen gaat goed maar later terug is dan moeilijker..

Lieve Spiegel, als ik naar mijzelf kijk zie ik een vrouw die nu wat ‘vastloopt’ en misschien gaat het morgen weer beter en is het een moment opname die dan later weer terug komt of niet.
Maar het opschrijven geeft woorden aan mijn emoties op dit moment en laten mij beseffen dat het een goed idee is geweest om Spiegelstenen deze maand rust te gunnen en na te denken over het concept..

Nu voel ik zachtjes weer de energie stromen terwijl mijn voeten opgevouwen onder mijn stoel staan omdat er een grote hond onder de tafel ligt, met zijn rug dicht tegen mijn benen aan..
Kijk ik naar buiten, zie de insecten rondvliegen, hoor de wind ruisen door de openstaande deur en als ik mijn ogen sluit, dan komt er het beeld van de blauwe zee naar boven en voel ik de wind weer door mijn haren gaan..

En voel ik weer ruimte ontstaan in mijn hartgebied, vertrouwen dat dit een periode is waarin er schaduw moest komen zodat ik de zonneschijn weer kan waarderen..

Ik las een mooi citaat in de Spiegelbeeld van deze maand:
“Wat staat jou in de weg om de ander werkelijk te ontmoeten?”

Ik stond mijzelf in de weg om mijzelf werkelijk te ontmoeten.

Aanraking

Pachamama: de naam alleen roept een energieveld omhoog… Pacha= Aarde, mama=Moeder

Wikipedia zegt hierover:

Pachamama is beschreven als “ze is de Aarde in een diepe zin, bovennatuurlijk; ze is dat van hieronder, maar niet de grond of de  geologische aarde, evenmin de christelijke hemel ze is de cosmografische hemel. Pachamama is alles, ze verklaart alles.

Als ik aan jullie zou vragen: hen die hier rond het vuur zitten, in dit bos met het geluid van de vogels, het geritsel op de grond zo luisterend in stilte… wat of misschien wel beter gezegd wie is Pachamama voor jullie, wat voor een gevoel komt er naar boven?

Ga het niet beredeneren maar laat het ontstaan.. Welk gevoel komt bij jou naar boven en dat hoeft niet het gevoel van iemand anders te zijn.. het is jouw gevoel Reiziger…. en als je het ‘gevoel’ vast zou pakken, welke woorden zou je er aan kunnen geven?

Laat mij mijn ervaring vertellen en laat dit ook voor wat het is: mijn reis, mijn Moeder en dan niet mijn in aardse taal maar mijn zoals in ons.

Het gezang van haar, van zij die alles is, de balans bewaakt van het leven van al het leven hoe groot en klein dan ook.. Zij die ons voedt, wiegt, laat zijn.. Mijn Moeder, Onze Moeder.. Ze was er al nog voordat er leven was en zal er zijn als er geen leven meer zou zijn.

Lang heb ik haar weerhouden, heb ik dat deel van mij tegengehouden.. Ik kon mij niet vinden in haar weg. Haar weg was zwaar vond ik.. Vele Inwijdingen heb ik ondergaan, vele Doden hierbij gestorven en steeds nam ze mij terug in haar armen en wiegde mij als haar Kind. Ik heb haar verguisd en liefgehad, aanbeden en verworpen en steeds verwelkomde ze mij met Open Armen en Liefdevolle Blik.. Wachtend en zwijgend totdat ik niet anders meer kon.

Ze draagt vele namen, is genoemd in vele religies en overtuigingen, haar naam wordt bezongen in vele klanken, ook in mijn aardse Hart. Haar Lied, puur en open geliefde Reiziger.. Sluit je ogen en laat je meevoeren, je bent veilig bij haar, je bent veilig bij mij.

Luister naar haar Lied, laat haar je aanraken.. Haar klanken gaan verder dan het begrijpbare, gaan hoger dan het tastbare… Je bent haar Kind, je bent mijn Kind.

Laat je meevoeren op de geluiden van de zee, laat je wiegen door de Heren der Winden en koesteren in de warmte van de Zon, het hart van Haar.

En begint dit verhaal: het verhaal van de Condor hoog boven de bergen van Peru in het land waar Pachamama het dichtste bij haar Volk staat.. Waar zij geëerd wordt in samenwerking, waar haar Ayni altijd in balans zal zijn..Waar de Regenboogslang haar kop laat rusten na haar lange reis vanuit het Oosten..

Waar mannelijk en vrouwelijk samen gaan in harmonie, waar Een zijn met Haar zo vanzelfsprekend is.

Mag ik uitnodigen om uw verhaal hieronder te vertellen…. opdat het niet alleen mijn verhaal zal worden..