Het voorrecht om een stukje mee te mogen lopen op het pad van iemand anders. Spontaan en zonder enige bijbedoeling in welke vorm dan ook.
Getuige te zijn van wat zich afspeelt en waar je deel van uit mag maken.

Mensen die op je pad komen, ’n stukje meelopen en dan weer verdwijnen.
Afgelopen vrijdag gebeurde het opnieuw.
’n Vraag werd ’n wandeling, ’n gesprek ontstond samen vanuit het Zijn.
Na afloop werd er met stralende ogen en lichte tred afscheid genomen.
Dan denk ik wel eens, ben mijn ‘roeping’ misgelopen. Kan beter de praktijk sluiten en wandelingen gaan maken zonder honden 😉

Juist die spontane ontmoetingen zijn bijzonder. De Goddelijke Timing blijft altijd een bijzonder geschenk waarvoor ik dankbaar ben.
Later op die dag liep ik het labyrinth, en vind bij de basischakraweg een leeg slakkenhuisje. Dicht aan de ene kant, open en inwendig zichtbaar aan de andere zijde.

2 kanten van ons zelve..
De dichte buitenkant, de open binnenzijde zo broos en kwetsbaar.
Deze dag sloot een bijzondere week af.. Begonnen met een groep van 8 in Glastonbury en eindigend alleen in mijn caravan in de tuinen van het Elohim Centrum.
2 Krachtplaatsen, zo samen in eenzelfde energie.

Het was ook een week van afscheid nemen van onze dichte buitenkant en het nieuwe broze innerlijke Zijn. Afscheid en nieuw begin, verdriet en liefde, weerstand en kracht.. dicht naast elkaar maar toch apart op een eigen pilaar..

Een week waarin ik persoonlijke besluiten heb genomen waarvan ik nog niet kan overzien waarheen het leidt. En dat mag.
We maken ons eigen Pad, los van het vertrouwde: de comfortzone waar we steeds in terug(willen) vallen als het moeilijker wordt.
Omdat we niet durven te vertrouwen op de Kracht die in ons aanwezig is, het moeilijk vinden om te koersen op onze eigen inzichten.
Denken dat wat wij weten niet zo belangrijk is omdat we het niet goed onder woorden brengen in tekening en/of geschrift.
Ons van de wijs laten brengen in welke vorm dan ook..

Iedere ontmoeting is eigenlijk een ontmoeting met en vanuit jezelf. Door jou zelve georganiseerd om te willen ervaren. Ieder ontmoeting spiegelt een stukje van jouw zijn en zeg nou zelf….

We zijn toch wel zeker de moeite waard! om onze eigen God/Godin te laten herrijzen zoals een Phoenix uit de as in een nieuw leven?
Sinds wanneer hebben wij onze Kracht uit handen gegeven, laten nemen en niet meer teruggepakt..
Ja nieuwe groeven zijn nog niet zo ingesleten als de oude groef waarin de plaat soms blijft hangen
Maar met onze Innerlijke Kracht, onze Stralendheid en de herinnering van dat kleine slakkenhuisje creëren wij ons Pad.
Wij hebben de Ander niet nodig….. wij Zijn de Ander en Onszelf..

Eigen Spiegeling
Marianne..