Al een tijdje spookt het door mijn gedachten en door omstandigheden stelde ik het steeds uit. Nu vanmorgen tijdens een boswandeling samen met onze 3 Berners kwam het weer terug in mijn gedachten.
De vraag waarom velen zo lyrisch worden als er krachtdieren zoals beren, bizons, adelaars, wolven, herten gelinkt worden. Hoe trots de woorden dan klinken als:’ mijn krachtdier of totemdier is een Beer.’ Het is alsof de beer dan als het ware uit hun lichaam komt zo ook de de andere dieren zoals eerder benoemd.
Natuurlijk is er iets mysterieus aan een Wolf, de ogen die als het ware door je heen kijken. Het stille, waakzame vanuit de wolf. Soms de eenzaamheid van het mannetje, de groep waar vrouwtjes de leidende rol in zijn.
Is er iets krachtigs wanneer de Beer oprijst wanneer er iets gebeurt, of de roep van de Adelaar of andere roofvogels wanneer zij hoog in de lucht zweven. De roep dat ze je mee willen nemen, omhoog stijgen boven je zelf. De rankheid/snelheid van een hert en het imposante gewei van een mannetje. En zo zou ik meerdere dieren, die zo graag als Kracht/Totemdier ontvangen willen worden kunnen beschrijven.
Veelal zijn het mannelijke dieren die neergezet worden. Misschien toch de mannelijke energie, de kracht die gezocht wordt?

Echter vraag ik mij dan af waarom wij niet zo trots zijn als een krachtdier ’n Mier, ’n Spin of zelfs een Teek blijkt te zijn. Insecten, kleinere vogels.
Wat maakt het beeld van hen dan minder imposant in onze ogen? ’n Mier geeft een fantastisch voorbeeld van samenwerking, taakverdeling en ‘delegeren’ als je het zo’n naam mag geven.
Onvermoeibaar zijn. ’n Spin die een prachtig web weeft om haar prooi in te vangen, en steeds opnieuw het web herstelt als het beschadigd wordt. Kunstig geweven als een kleedje. Zag het vanmorgen in de heideplantjes vol met pareltjes van de herfstdauw. De Wijsheid en ook drager van vrouwelijke energie
En ja over Teken kunnen we van mening verschillen. Persoonlijk vind ik het afschuwelijke insecten als ik ze bij de honden weg moet plukken en vroeg ik mij ook vaak het nut van deze insecten af.

Echter toen ik een poosje terug in een speciaal(energie) bos liep waar volgens anderen heel veel teken aanwezig waren ben ik de (spirituele/shamanistische) betekenis eens op gaan zoeken. En bij Teek stond o.a. transmissie, manifestatie van ideeën vanuit geduld, jezelf laten zien, neerzetten.
En nu ben ik nog geen fan van ze als ik ze weg moet plukken maar begrijp nu wel dat juist in dat bosgebied heel veel teken aanwezig waren.
En samen met de betekenis is het toch een krachtig insect. Terwijl ze ook een ziekte bij zich dragen of beter gezegd kunnen dragen.

Misschien komt het door de wens om ons te verbinden met natuurvolkeren, of de Natives( zoals Indianen graag genoemd willen worden). Juist omdat ze zo in verbinding staan met Gaia, De Aarde en haar planten en dieren.
Of is het een oordeel vanuit ons zelf dat wij er niet graag voor uitkomen dat onze verbinding met een klein insect, vliegend/kruipend wezen is?
Bedenk eens hoe mooi een vlinder is en hoe afkerig wij kunnen zijn van de rupsen, het voorstadium van wat eens uitgroeit tot dat fladderende wezen.

Dat juist die kruipende, kleine wezentjes een zeer belangrijke schakel spelen in de kringloop van het leven. De schakel tussen leven en dood, het verteringsproces van ontbinding.
En nu op het moment van het schrijven van dit stukje, spoelt de regen buiten alles schoon.
Liggen onze honden zowel onder als naast de tafel en gaan mijn gedachten weer terug naar het begin van dit stukje wat de aanleiding was tot het schrijven.

Zo is de Kringloop weer compleet. En ik hoop toch eens een antwoord te mogen ontvangen op de vraag die gesteld is in de begin tekst.
Waarom groot en krachtig, niet klein, rust en/of samen?