3 woorden, 1 regel: echter welk een grote invloed hebben deze 3 woorden, deze regel in het leven van een mens in welke situatie dan ook..
Nu na het opruimen van de laatste spulletjes, het wassen van de laatste gebruikte doeken, het neerzetten van een gedenkplekje komt de behoefte om te schrijven.. Een laatste verhaal, doorspekt met herinneringen en tranen <3 Het gemis, de leegte is veel groter dan verwacht.. Tenslotte is dit niet de eerste maal dat wij van een dier afscheid moesten nemen en zal het ook niet de laatste maal zijn ..... Dit is een persoonlijk blogverhaal van het afscheid nemen van een geweldige huisgenoot, gezinslid: onze Bernersennen reu Max

Op het moment dat ik dit blog schrijf is het vrijdag 20 november 2015, op deze vrijdag maar dan op 6 november 2015 moesten wij Loslaten in Liefde. Onze prachtige Black Pearl mocht zijn aardse leven verlaten op de leeftijd van 7.7 jaar.. Veel te jong maar er was een situatie ontstaan waarin alleen aardse verliezers waren, met maar 1 winnaar: de dood.
Geboren op 25 maart 2008, kwam jij in ons leven eind maart 2013..Een prachtige hond met een rugzakje dat wel.. Maar samen pakten wij dat rugzakje uit, steeds een beetje mochten we eruit halen en weggooien..
Ook jij liet los in liefde, door ons steeds meer te vertrouwen, de bevestiging te voelen dat je hier niet meer weg hoefde tenzij je er zelf voor koos..
Jij leerde van ons het vertrouwen om niet achter gelaten te worden, van onze bernermeisjes Quenya en B’Elanna het leven in een roedel.. voor hen was je hun beschermer en grote vriend.. Ook zij missen je heel erg en zelf nu nog wordt er gezocht en plasjes achtergelaten in de hoop……maar regen spoelt veel weg en ook bij B’Elanna zal het besef komen dat hoeveel plasjes zij nog uitzet op jouw favo plekjes er geen antwoord meer zal komen
Wij leerden van jou, hoe we met jou en je angst om moesten gaan en mij leerde je om vertrouwen te hebben en mij weer veilig te voelen en Max.. nu merk ik hoe veilig ik mij bij jou voelde..

Jouw luidruchtig, zware geblaf wat we soms corrigeerden, wordt nu zeer gemist en ook ’s avonds onder de tafel is het leeg.. Ooh kon ik nog maar een keer mopperen dat ik mijn voeten onder mijn stoel moest vouwen omdat jij die ruimte innam en weigerde om ook maar een stukje op te schuiven.. Of de koude voeten deed verwarmen als ik op de bank zat en jij binnen een paar minuten bij mij kwam liggen snurken..
Het liefste op de bank maar je had al snel door dat je dat beter kon doen als wij naar bed waren en ja… jij was het die het deed want nu liggen er alleen nog maar wat kattenharen en geen zand en pootafdrukken van groot formaat.. 😀

En dan een paar dagen voordat je baasje en ik een weekendje weg en jullie dus naar het pension zouden gaan, moest jij even langs de DA en tijdens routinecontrole vonden ze een klein bultje wat er niet hoorde.. Een paar dagen later hoorde wij de uitslag. En dat was niet goed, afspraken werden gemaakt voor verder onderzoek en operatiedatum gepland.. Zo ver kwam het allemaal niet, wel onderzoek maar geen operatie want er werd nog iets anders ontdekt.. een 2e, compleet andere tumorsoort in je long.. Prognoses van beiden waren niet gunstig, hooguit een paar maanden.. Loslaten in Liefde..
We kozen voor palliatieve behandeling zodat wij toe konden groeien en afscheid konden nemen.. Zelfs dat was ons maar heel kort gegund en nog geen 3 weken na ontdekking van het bultje moesten wij je laten gaan.. Loslaten in Liefde heet dat, maar dat doet heel erg pijn, nog steeds..

Want je genoot nog volop van je leven ondanks je zware pijnstilling maar inmiddels had je een niet genezende wond aan je voorpoot waar eerst dat kleine bultje zat en binnen anderhalve week uitgroeide tot een zeer grote bult.. (kwaadaardige tumor)
Loslaten in Liefde…. een hele zware beslissing. Waar doe je goed aan? Eigenlijk weet je dat pas achteraf en zelfs dan twijfel je nog. Althans ik wel.. Verstandelijk weet ik heel goed waarom wij hiervoor gekozen hebben maar mij staat ook het beeld voor ogen hoe heerlijk je bezig was tijdens onze laatste wandeling.. Ja, afscheid nemen van elk plekje waar we gewandeld hebben, en jij nam afscheid.. Ik zag het terwijl er nog geen datum vaststond, wij nog volop bezig waren met het wachten op uitslagen. We zouden iedere dag bekijken hoe je het zou doen..
En nu ik terug kijk besef ik steeds weer opnieuw hoe pleasend jij was naar mij.. Ik zag je stralende ogen maar ook de pijn in je ogen als je dacht dat ik je niet in de gaten hield..

Loslaten in Liefde… 3 woorden, 1 regel hebben zo’n grote impact ’n besluit om een leven terug te geven wat ons niet toebehoort. Een besluit wat wij als dierenbazen nemen door het vertrouwen wat het dier in de mens heeft..
Wanneer doe je dat, wanneer is het de juiste tijd?
Er is geen juiste tijd, of je bent te vroeg of je beseft later dat je gewoon te laat, te lang bezig bent geweest..
Kijk je vanuit het belang van het dier of vanuit je eigen belang?

Ik kon alleen voor mijzelf spreken, niet voor een ander (mijn man in deze..)
Hij zag meestal de goede momenten, ik zag ook vaak in stilte de andere momenten.. Max en ik gingen samen de weg op, waar ik was wilde hij ook zijn. Ik besloot om de nachten door te brengen op de bank beneden. Om de onrust weg te nemen binnen de roedel..
Voor onszelf prikten we een datum maar hielden die voor ons, per dag zouden we het bekijken. Toen de wond openging en wij ook wisten dat deze niet meer zou sluiten, wisten wij ook dat er een grens was. Hoeveel je ook van een dier houdt, hoe graag je hem/haar ook bij je wil houden.. vanuit mijn gevoel laat ik geen dier met open wond lopen in de wetenschap dat pijn door de pijnstilling heendringt. De ervaring van het verbinden, het ontzien bij het lopen..

Loslaten in Liefde
De trots en waardigheid van het dier, in deze een prachtige reu respecteren. De datum werd definitief gemaakt, het dierencrematorium werd gebeld en afspraken gemaakt.
Terwijl ik dit blog schrijf schijnt de zon, een stralende novemberdag.. Op zo’n stralende 6e november maakte je met ons en de meiden je laatste wandeling op deze aarde.. Spurtte je samen met B’Elanna achter een wild konijn aan.. twijfelden we aan ons besluit, zullen we de afspraak afzeggen?
Het toch nog even aankijken?
Iets te laat zaten we terug in de auto, nog meer hindernissen op onze weg naar de dierenarts.. Waren dit toch voorbodes om uit te stellen? Toen ik naar jou keek zag ik je hijgen van pijn en het verzamelen van energie.
Bij aankomst werden wij al opgewacht en met opgeheven staart en stevige tred liep je je laatste minuten in. Geen aarzeling, geen twijfel zoals ik dat van jou gewend bent als we op bezoek zijn bij de dierenarts.. Altijd ging je op het laatste moment in je achteruit.. Maar nu niet..

We wisselden van plaats, je kwam stevig tegen mij aanzitten.. terwijl het infuusnaaldje ingebracht werd.. Nou ja, die ervaring had je een paar dagen eerder ook gehad toen je een nachtje moest blijven in de faculteit in Utrecht.. Als die dingen gingen op dat moment door mijn hoofd.. Ik wilde in je ogen kijken, dat jouw en mijn ogen elkaar voor het laatste zagen terwijl je onze handen voelde door je vacht terwijl het slaapmiddel ingespoten werd.. Te snel viel je in slaap, snurkend lag je op de vloer in onze handen..

Loslaten in Liefde.. misschien had ik het nog tegen kunnen houden, tenslotte lag je op dat moment alleen maar in slaap. Maar we zeiden niets, we hielden je alleen maar vast en streelden je terwijl de gifblauwe vloeistof ingespoten werd. Je was gelijk weg, het was voorbij..

Losgelaten vanuit Liefde..
Namen wij je mee terug naar huis, naar onze meiden zodat zij afscheid van je konden nemen en wij je nog konden voelen en snuffelen. We hadden je zo neergelegd zoals je altijd lag wanneer je sliep en zelfs je ondeugendheid was nog zichtbaar.
Deze laatste uren dat je nog fysiek bij ons was, deden mij beseffen dat Loslaten in Liefde voorbij gaat aan wat jij als mens wil en hoopt. Dat jij als mens niet kan bepalen wat goed of niet goed is. Zelfs nu wij een paar weken verder zijn en ik dit schrijf vraag ik mij nog steeds af of het niet te snel geweest is.
Maar gezien de ervaring die ik met eerdere honden gehad heb die dit onafhankelijk van elkaar hadden en Max had allebei samen was dit geen optie zonder de waardigheid van Max geweld aan te doen.
En het volle vertrouwen waarmee hij de spreekkamer binnenging, zegt mij ook dat het een goed besluit geweest is.

Max is losgelaten in en vanuit Liefde.
Een beslissing die wij namen terwijl Max nog volop genoot van zijn leven en wij die gedachtes en herinneringen graag koesteren en hem de verdere pijn en aftakeling hebben bespaard die hem te wachten stond. Alleen maar om nog wat respijt te hebben?
Hij nam een groot stuk van ons hart in Liefde mee en plaatste een groot stuk van zijn Ziel uit Liefde terug.
Zowel Max als ik lieten elkaar Los in Liefde en wat ons rest zijn mooie herinneringen en een grote pootafdruk in ons leven.
En het vertrouwen dat er weer een Black Pearl reu op ons pad zal komen waarvoor wij het gouden mandje kunnen zijn, gestuurd vanuit de Regenboogweide voorzien van een zonnestraal..door Max sr, Max, Boomer, Aldo, Lady en Tessa.