Soms komen er ook voor mij spiegelingen. Heb ik moeite om helder te laten zijn wat nu de bedoeling is.
Als ik mij ergens niet meer op een bepaald niveau thuisvoel en merk dat blijven een comfortzone zou zijn..

Wat als ik ervaar dat stroming stagneert, dat een boodschap niet goed wordt opgepakt of gezien. Of merk dat de weg die zichtbaar is, niet zozeer de weg is vanuit de Flow..

Maar dat je ook merkt dat loslaten ook niet graag iets wat je wilt echter wel wordt gestuurd.. Is het vasthouden, vraag ik mij dan af? Of gewoon:”time to say goodbye?” Of het gevoel dat het volgende level weer andere mensen gaat brengen of niet? Soms is het net een spel…
Je hebt ‘gedaan’ wat nodig was en dan mag je je reis weer verder vervolgen in het vertrouwen dat het zo is zoals het gaat en gegaan is.

Als ik bepaalde spirituele websites aanklik merk ik dat er een hikje inzit. Dat het niet meer vanzelfsprekend is dat de pagina gelijk op je monitor/scherm verschijnt terwijl dat voorheen niet het geval was. Dat mensen die ik graag zie als het ware wegdrijven. Zichtbaar blijven wel.
Teruglezend merk ik heel veel het woordje ik.. mijn persoonlijk ik (zelf)wat gebruikt wordt om persoonlijke dingen neer te schrijven of te zeggen.

De essentie, de ziel begrijpt het wel maar soms heeft mijn persoonlijk zelf er genoeg van… Heremiet zijn is bekend, Alleen zijn is per definitie niet eenzaam..

Ach misschien ben ik gewoon ’n Reiziger, die blijft zolang het nodig mag zijn en vertrekt wanneer het niet meer nodig is..
En kijk ik opnieuw naar mijn spiegelbeeld onder het zichtbare spiegelbeeld en vraag mij af…….

Marianne’s©Spiegeling