Anderhalf jaar lang duurde het afscheid tussen het Elohim en mijzelf.
Begin 2009 begon ik er mijn opleidingen Kosmisch Kristalmaster en Healer/Reader/Coaching en na een zwaar ongeval medio 2010 verbleef ik er om te herstellen via seizoensplaatsen op de minicamping.. In deze periode zag ik hoe de tuinen veranderde ( energetisch en uiterlijk), hoe de energie van Elohim veranderde op de stroming van de verschillende fases in de energie, hoe mensen weggingen en andere mensen weer terugkwamen. Hoe zij leerden wat er geleerd mocht worden, zodat het overgebracht kon worden op anderen..
Merkte ik het verschil tussen zeggen en vertellen maar er moeilijk handen en voeten aan kunnen geven. Hoe moeilijk het was om je staande te houden in de 3D wereld als er weer een mooie transformatie of bewustzijnsveld geopend was.. En hoe snel je weer opgeslokt wordt in het gedoe van alle dag ook al neem je je iedere keer voor om het nu weer opnieuw vast te houden..
Begin mei 2015 een bezoek aan Glastonbury, een week die ook in het teken stond van uitzuiveren en frisse wind laten waaien, kwam ik na anderhalf jaar weer terug bij het Elohim centrum..
De plek waar voor mij veel dubbeltjes en kwartjes bij elkaar kwamen en er toen nog guldens van maakten.. De plaats waar ik opnieuw her-innerde in 2009 en mijn droom in werkelijkheid kon omzetten..
Anderhalf jaar duurde het afscheid, in die tijd verzette ik andere bakens, kwamen er andere uitdagingen op mijn pad en wilde ik mij vooral losmaken van “verslavingsaspect’ aan energievelden’.
Andere grenzen opzoeken, zoals reizen maken maar ook uitzoeken met de kennis die ik reeds bezat wat nu precies het pad zou gaan zijn..
Het uitzoeken van het Pad was een bijzondere ontdekkingsreis geworden, want ergens kwam ik tot bewustwording dat het er allemaal niet meer toe deed..Wat ik ook neer wilde of wil zetten, het werkte niet zoals ik voor ogen had. En kort geleden nadat ik alles had losgelaten kwam ook het antwoord hierop..
Het antwoord van: ‘je hoeft helemaal niets te doen, niets neer te zetten, niets te bewijzen vooral voor jezelf niet. je mag gewoon genieten van alles en als je iets wilt gaan doen, dan doe je dat.. Niet omdat je denkt dat het moet maar omdat het gewoon kan en mag..’
Waarbij er een oude droom weer terug naar boven kwam, een oud kinder-avonturenverhaal wat ik vertelde voor het slapen gaan nieuw leven in gaan blazen.. En inmiddels ben ik ook echt aan het schrijven gegaan..heerlijk om te doen en bijzonder om het voor te kunnen lezen.
Tijdens de week in Glastonbury las ik een paar hoofdstukjes voor aan mijn kamergenote, die ervan genoot en geboeid werd van begin tot het einde…Voelde ik hoe mijn stem resoneerde, de karakters hun eigen persoonlijkheid kregen en meegaan op een reis door de Stenenwereld.
Ik was in mijn element, hier lag mijn kracht. Verhalen vertellen en wijsheid overdragen..het volgende hoofdstuk is al bijna klaar.. 😉
In de eerste 3 maanden van 2015 kwam ook de behoefte weer terug voor een nieuw seizoensplekje bij het Elohim. Niet zozeer voor het volgen van workshops maar eerder de rust en verblijf in de tuinen. In het laatste jaar toen ik daar stond had ik een mooi plekje uitgezocht om de caravan neer te laten zetten maar ja, voelt dat na anderhalf jaar nog hetzelfde?! Het ging mij niet om het uitzicht want daarop ben ik wel wat achteruit gegaan 🙂 dus werd het ook tijd om mijn standaard zitplekje in de caravan te verwisselen met de andere kant zodat ik het bos in kan kijken.
En met Hemelvaart 2015 kwam ik er voor de eerste keer weer terug. Symbolisch? Misschien wel..
Mijn lief was er al ’n paar keer geweest en had de caravan, voortent en binnenkant netjes opgesteld en schoongemaakt, dus niets stond een verblijf van een paar weekenddagen(langer gaat niet met onze honden)in de weg.

De aankomst was een aangename verrassing. De tuinen hadden een energetische en bij sommige ook een letterlijke verandering gekregen.. Veel bomen waren op anderhalve meter gesnoeid langs het grens en daar was een mooie houtwal gemaakt, struiken en coniferen waren gerooid waardoor er meer ruimte als het ware aanwezig is. Ook de perceelgrenzen zorgen voor een mooie doorstroming van energie.. binnen naar buiten en buiten naar binnen, met als verlichtende donkerte: het Trollenbos in het midden. Voor velen symbool voor het donkerte, de schaduw in jezelf en die je liever niet wilt ontmoeten. Maar door snoeien en daardoor ook meer toegankelijk geworden, zie je ook het licht, de kruidenbloemen die symbool staan voor zuivering en zachtheid groeien waardoor er een uitnodiging komt om ook dat gedeelte binnen te laten en zelf die stappen te zetten.
Zoals ik al aangaf, een doorstroming op alle lagen is voelbaar geworden, de openheid, de transparantie is ook te vinden in de krachttuinen, de eenheid, de toegankelijkheid van sommige krachtplekken waren open gemaakt door overbodige/wild plantengroei( lees ballast) te verwijderen. Onzichtbaar is zichtbaar geworden..

En nog steeds in het begin van de tuin staat ze daar.. in volle bloesem, zachtgeurend en wit, beloftes voor de periode wanneer de appels aan haar takken hangen..

Met haar overhangende bloesemranken nodigde ze mij uit om dicht bij haar te komen, haar aan te raken en haar geur diep opsnuivend, de energie voelen te vibreren in iedere cel..
Met mijn handen op haar ranke stam voelde ik opnieuw haar verhaal door mijn lichaam stromen via de energiebanen, de meridianen. En hoorde ik zachtjes ‘Welkom Terug’ ruisen, en besefte hoezeer ik haar had gemist.
De vele gesprekken die wij voerden als ik daar was, de groetjes in de verschillende seizoenen als ik weer het pad op liep, de verbondenheid met Gaia, dat allemaal kwam weer terug naar boven in dat moment van uitwisseling..
Ook in de dagen daarna, bij ieder moment dat ik daar in de buurt was, stuurde ze haar zachte geur naar mij toe als stuifmeel een bij lokt om zich te wentelen in de bloem..En straks als de appels aan haar takken hangen, stuurt ze nog de heerlijke appelgeur naar mij toe als een groet.

Ja ik ga mij verheugen op dit speciale seizoen, op een speciale plek met een speciaal nummer..
Vrijdag zag ik een jonge ree naast de caravan het bos verlaten en over de campingterrein richting de akkers gaan.. Werd ik meerdere malen bezocht door een lief roodborstje, die of op het dak of op het paaltje naast de caravan zijn hoogste lied floot. Zag ik de aarde bewegen door de mol die zijn gang aan het graven was en besefte weer eens…
Welkom terug Marianne.. we hebben je gemist..

©Marianne’s Spiegeling
all rights reserved